"Zaczynałam studia i równolegle pracowałam i od zawsze wiedziałam, że nie chcę być tylko na garnuszku rodziców, ale przede wszystkim chcę inwestować w siebie i swoje marzenia. Szybko się dorobiłam i udało mi się założyć firmę. W tym czasie koleżanki dopiero zaczynały pracę po skończeniu studiów. Nie umiałam tego pojąć, że tak późno wchodzą w dorosłość".
*Publikujemy list naszej czytelniczki.
Ja dziś zarabiam dużo, a one...
Studia były ciężkie, ale znalazłam czas na to, aby inwestować w siebie i przede wszystkim pracować. Nie chciałam tylko polegać na rodzicach, a marzyłam tylko o tym, aby się usamodzielnić. Tak też zrobiłam i szybko zaczęłam odkładać pieniądze. Nie poprzestałam na jednej pracy. W weekendy dorabiałam sobie także jako kelnerka.
W czasie gdy moje koleżanki imprezowały, ja się rozwijałam. Nigdy nie chciałam osiąść na laurach, a motywacją do działania była moja ciocia, która odkąd pamiętam, była bardzo zajętą kobietą sukcesu i mimo że dwa razy się rozwodziła, nigdy na tym nie traciła, bo nie była tylko ładnie wyglądającą lalką, a przede wszystkim mądrą kobietą. Chciałam tak samo jak ona żyć i przede wszystkim dobrze zarabiać. Taki był mój cel.
canva.com
Dobrze mi się żyje, a im nie
Wiem, że im imponuje to, ile zarabiam i między sobą rozmawiają o tym, że chciałaby być na moim miejscu. Ja czuję to, że mi zazdroszczą. Nie podoba mi się to, ale nie oszukujmy się, każdy chciałby zarabiać tyle co ja, mieszkać tam, gdzie ja i mieć znanych znajomych tak jak ja, ale one na razie mogą tylko o tym pomarzyć. Mogły się nie tylko uczyć, ale przede wszystkim pracować. W życiu trzeba być trochę sprytnym, a im tego jeszcze bardzo brakuje.
Pretensje powinny mieć tylko do siebie, a nie do mnie. Ja nie zazdroszczę lepszym i bogatszym ode mnie, bo to moja wina, że nie osiągnęłam tyle co oni. Miałam swój czas i najwidoczniej nie wykorzystałam go całkowicie. Zdaję sobie sprawę, że nie ma ludzi idealnych i niestety ja też się zaliczam do tej grupy.
Na przyszłość wszystkim młodym kobietom mogę życzyć przede wszystkim, aby nie rzucały swojej pracy ani studiów. Te dwa elementy bezwzględnie trzeba połączyć i nie ma tutaj przestrzeni do dyskusji. Niejednokrotnie słyszałam: "A bo Tobie Magda było łatwiej". Przepraszam, co mi było? Pracowałam po dwie zmiany, wracałam do domu i na uczelnię. Nie miałam taryfy ulgowej.
Zawiedziona Magda z Łodzi
