"Byłam kompletnie zaślepiona. Z ojcem mojej córki rozstałam się dwa lata wcześniej i od tamtego czasu nie spotykałam się z żadnym mężczyzną, ale Kamil był wyjątkowy. Imponował mi w wielu kwestiach i potrafił mnie uszczęśliwić. Początkowo spędzaliśmy czas całą trójką. Chodziliśmy razem do kina, na basen i jeździliśmy na krótkie wycieczki, albo po prostu graliśmy w planszówki. Ale po pewnym czasie Kamil postawił mi ultimatum. Zanim go poznałam, mówiłam, że gdyby jakiś facet tak do mnie powiedział, od razu wyrzuciłabym go z życia. Tym razem tego nie zrobiłam i naprawdę sama nie wiem dlaczego. Odsunęłam się przez niego od dziecka i żałuję, że nie mogę cofnąć czasu".
*Publikujemy list od czytelniczki.
Zawsze byłam zżyta z córką
Broniłam jej jak lew w każdej sytuacji. Ona nie jest łatwym dzieckiem i ja zdaję sobie z tego sprawę.
Chodziłam z nią do psychologa, zabierałam tam też byłego męża, ale dla niego rodzicielstwo było na tyle trudne, że sam powoli wycofywał się z obowiązków ojca.
Nie warto było z nim żyć, bo i tak byliśmy obok siebie, a nie razem, a nasza córka też nie miała w nim żadnego wsparcia.
Przy rozwodzie ustaliliśmy sądownie kontakty i były mąż sam uznał, że chce zabierać córkę tylko raz na 3 tygodnie, na jedną noc i dwa dni.
Więc tak naprawdę to ja ją wychowuję. A nie jest mi łatwo. Nie korzystałam nigdy nawet ze wsparcia rodziców, do czasu.
W moim życiu pojawił się Kamil
Nie szukałam żadnego mężczyzny. Byłam tak bardzo zaabsorbowana opieką nad moją córeczką, że nawet na myśl mi nie przyszło, żeby kogoś poznawać.
Ale to był przypadek. My dosłownie na siebie wpadliśmy i od tamtej chwili staliśmy się nierozłączni.
Kamil spędzał czas nie tylko ze mną, ale też z moją córką. Chodziliśmy razem do kina, na basen, jeździliśmy na krótkie wycieczki.
Naprawdę miał do niej podejście, ale mała, jak wspomniałam, jest bardzo trudnym dzieckiem i pewnym momencie miarka się przebrała.
Kamil zapowiedział, że daje bana mojej córeczce i nie chce jej widzieć przez najbliższy rok. Dodał, że albo się na to godzę i spotykamy się bez niej, albo on ode mnie odejdzie.
canva.com
Odsunęłam się od córki
Zrobiłam to bez zastanowienia, choć kompletnie nie wiem dlaczego. Nigdy wcześniej nikt nie był dla mnie ważniejszy od niej.
Zaczęłam szukać pomocy w opiece u rodziców, ale o ni też nie dawali rady z małą. Później płaciłam opiekunką. Niektóre rezygnowały po 3 dniach.
Ja jednak wierzyłam, że po roku wszytko się zmieni i znów zaczniemy spędzać czas w trójkę.
Jednak po 12 miesiącach Kamil powiedział mi, że dla niego to jednak zbyt wiele i nie da rady zaakceptować mojej córki.
Zostałam sama, a w dodatku moje dziecko nie czuło już ze mną takiej więzi, jak przed poznaniem tego mężczyzny.
Bardzo żałuję, że wybrałam jego, zamiast własnej córki, ale czasu już nie cofnę.
Teraz zamierzam poświęcić jej znów cały swój czas i poszukać nowego terapeuty. Liczy się dla mnie tylko jej szczęście. Bardzo liczę na to, że uda mi się odbudować utraconą więź.
Karolina
