"Mam 23 lata, a mama nie pozwala mi iść na imprezę. Zamyka mnie w domu wieczorami, bo boi się, że znajdę sobie faceta i zajdę w niechcianą ciążę. Próbuję przekonać ją wszelkimi możliwymi sposobami do tego, że przecież nic złego się nie stanie. Ona jednak twardo zabrania mi wieczorami wychodzić z domu".
*Publikujemy list naszej czytelniczki.
Mama kontroluje każdy aspekt mojego życia
Moja mama zawsze miała taką chorą manię, że lubiła kontrolować wszystkie aspekty mojego życia. Niektóre moje koleżanki imprezowały już w wieku 16 lat, a mi mama zabraniała, twierdząc, że nie jestem dorosła, a ona mi nie pozwala. Gdy skończyłam 18 lat i stałam się pełnoletnia, nic się nie zmieniło. Mama stwierdziła, że skoro z nią mieszkam, to moim obowiązkiem jest to, żebym się jej słuchała. Nie wyprowadziłam się z domu rodzinnego na studia, bo dostałam się na dobry kierunek tutaj w Krakowie.
Muszę przyznać, że mama żyła moim życiem i nie miała żadnych innych koleżanek, ani męża, który nas zostawił, jak byłam malutka.
Z jednej strony rozumiem, że jej troska wynika z tego, że chce dla mnie najlepiej, ale z drugiej wydaje mi się, że mama przesadza. Nie jestem typem pijaczki, ani jakiejś latawicy. Zawsze dobrze się uczyłam i się jej słuchałam, a od roku także dorabiam w sklepie i pomagam jej finansowo. Mam jednak wrażenie, że moja mama zupełnie tego nie docenia i traktuje mnie trochę, jakbym miała lat 15, a nie 23...
Midjourne
Moja mama nie chce mnie puścić na imprezę
Wiem z rozmów z dziadkami, że mama kiedyś była zupełnie inna. Babcia mi mówiła, że mama na przełomie lat bardzo się zmieniła i jak miała tyle lat, co ja, to ciągle chodziła na imprezy i potańcówki. Wszystko zmieniło się, jak mama skończyła 22 lata i zaszła w przypadkową ciążę. Potem wzięła ślub z ojcem dziecka, ale nie była to miłość, a bardziej taki przymus? Związek z rozsądku. No wiecie, o co chodzi...
Wydaje mi się więc, że mama obawia się, że tak jak ona zacznę imprezować i nagle zajdę w ciążę, a potem będę przeżywać taki koszmar jak ona.
Z jednej strony ją rozumiem, ale z drugiej... czy ona nie może mi zaufać? Zobaczyć, że ją nie zawiodę?
Już takim tragikomicznym synonimem sytuacji, w której się znalazłyśmy, jest nasza ostatnia rozmowa.
Kolejny raz rozmawiałyśmy o moim wyjściu na imprezę, gdy nagle mama zabrała głos.
Nie pójdziesz na żadną imprezę. Kto to widział, żeby 23-letnia dziewczyna szlajała się po imprezach. Ja w twoim wieku...
Tak wiem, ty w moim wieku siedziałaś w domu, bo ja strasznie płakałam.
No i cóż ja mam powiedzieć. Może macie jakieś fajne pomysły, w jaki sposób przemówić matce do rozsądku?
Patrycja
