"Nigdy nie wierzyłam w te wszystkie dowcipy o teściowych. Do czasu... Matka mojego męża to prawdziwy diabeł w ludzkiej skórze! Nie żartuję, jest naprawdę okropna. Nie ma dla mnie litości. Co chwilę coś wymyśla i cały czas mnie krytykuje. A teraz zaczęła do nas codziennie przyjeżdżać. Zagląda w każdy kąt i nie daje mi chwili wytchnienia. Najgorsze jest to, że wtrąca się też w wychowanie naszych dzieci"
*Publikujemy list od czytelnika
Teściowa to okropna kobieta
Kiedy obecny mąż przedstawił mnie swojej rodzinie byłam wprost zachwycona. Uznałam, że trafiłam doskonale. Jego rodzice wydawali mi się być naprawdę cudowni. Otwarci, mili, życzliwi. Zawsze się uśmiechali, prowadzili ze mną przyjemną konwersację. Myślałam, że tak już zostanie. Niestety, po ślubie wszystko się zmieniło - na gorsze. A moja teściowa stała się gorsza, niż te kobiety z dowcipów! Nie mogłam uwierzyć w to, że tak łatwo dałam się zwieźć pozorom. Sytuacja jeszcze się pogorszyła, kiedy urodziłam pierwsze dziecko. Od tamtej pory nie mam nawet chwili spokoju.
Matka mojego męża dzwoni do mnie codziennie. Każdego dnia wypytuje o to, co zrobiłam na obiad dla jej synka. Pyta nawet czy wyprasowałam mu koszulę do pracy. Muszę się jej ze wszystkiego tłumaczyć. To jednak nie jedyny problem.
canva.com
Wtrąca się we wszystko
Teściowa wtrąca się we wszystko, ale nie to jest najgorsze. Zdecydowanie największym problemem jest to, że zaczęła do nas bardzo często przyjeżdżać. Jest u nas nawet codziennie! Zagląda w każdy kąt mieszkania. Widać, że na emeryturze bardzo się nudzi. Zwraca mi uwagę na to, że naczynia zbyt długo stoją w zlewie, a ubrania w szafie Mateusza nie są odpowiednio ułożone. Cierpliwość już mi się kończy.
Najgorsze jest to, że wtrąca się w wychowanie naszych dzieci. Uważa, że wszystko wie najlepiej, a ja powinnam się dostosować do tego, jak ona widzi wychowanie swoich wnuków. Ta kobieta przesadza!
Jak mogę się jej pozbyć?
Nie ukrywam, po prostu chcę się jej pozbyć. Do tej pory byłam bardzo miła, ale już tracę cierpliwość. Mąż oczywiście uważa, że przesadzam i powinnam ją zaakceptować. Mówi, że to samotna starsza pani, której po prostu się nudzi i najlepiej, żebym po prostu ją ignorowała.
Nie jestem w stanie tego robić. Ile razy można słuchać o tym, jaką złą się jest matką czy żoną? Przecież wszystko ma swoje granice. Może, kiedy powiem jej coś niemiłego to się obrazi i w końcu da mi święty spokój? Byłoby cudownie.
Wkurzona synowa
