"Można powiedzieć, że miałam naprawdę spełnione życie i osiągnęłam wiele różnych sukcesów. Zgromadziłam pokaźny majątek, miałam wielu mężczyzn, a ludzie pokochali mnie za znakomite role filmowe. A jednak swoje ostatnie, ale też największe marzenie spełniłam dopiero teraz".
*Publikujemy list naszej czytelniczki.
Wiele osób mi zazdrości
Myślę, że człowiek pochodzący z biednej i nieznaczącej rodziny chciałby odnieść taki sukces jak ja. Wiele kobieta chciałoby mieć przecież takie wystawne, bogate i pełne przyjemności życie bez żadnych zmartwień.
Zawsze wydawało mi się, że jestem szczęśliwa, a jednak prawdziwe szczęście zaznałam dopiero niedawno.
Historia mojego życia jest historią tytanicznej walki z licznymi zawodowymi przeciwnościami losu, ale też historią sukcesu. Zawsze skoncentrowana byłam na celu, aby być znaną gwiazdą filmową i w końcu mi się to udało. Osiągnęłam sukces.
Zaczęło się 50 lat temu jeszcze w poprzednim ustroju od małych ról w drugoplanowych filmach i serialach. Wreszcie jednak zostałam dostrzeżona i dostałam główną rolę w znanym Państwu filmie. Wtedy moja kariera nabrała rozpędu. Coraz częściej bywałam na salonach, gdzie poznawałam wiele znanych osobistości najpierw z Polski, a potem już z całego świata.
Miałam pieniądze i stać mnie było na wszystko. Szczęście w zawodzie mnie nie opuszczało, ale tego szczęścia brakowało mi w życiu osobistym.
Wchodziłam w różne związki. Byłam nawet mężatką, ale zawsze po kilku "miodowych latach" pojawiało się wypalenie. To pewnie dlatego, że to nie miłość, lecz kariera była dla mnie najważniejsza. W pewnym stopniu nawet traktowałam miłość jako drogę do jeszcze większej kariery.
Jak na tamte lata osiągnęłam sukces spektakularny, ale po upadku ustroju fani o mnie nie zapomnieli i nawet dzisiaj mogą mnie czasami oglądać na szklanym ekranie.
W życiu brakowało mi jednego
Ktoś mógłby zapytać, czego może brakować takiej kobiecie jak ja? Bogatej, pewnej siebie, znanej aktorce, którą zapewne każdy z was dobrze kojarzy?
A jednak, jak teraz patrzę na to moje życie, to myślę, że nigdy nie byłam tak naprawdę szczęśliwa i zawsze czułam się samotna. Taki jest ten ponury świat show-biznesu, gdzie z ekranu machają do Państwa same uśmiechnięte twarze, a w rzeczywistości jest to wszystko na pokaz. W tym cukierkowym świecie nigdy nie znajdziesz prawdziwej przyjaźni, a każda będzie tylko na pozór.
W końcu po wielu latach zrozumiałam, że największą bezwarunkową miłość i przyjaźń może dać mi tylko dziecko. Zrozumiałam też, że moje uczucie względem niego będzie krystalicznie czyste i prawdziwe.
Byłam jednak zbyt stara, żeby samemu starać się o dziecko, dlatego postanowiłam je adoptować. Wiem, że zawiłości prawne sprawiają, że adopcja dziecka w takim wieku jest niemal niemożliwa, ale... dla bogatej, zdesperowanej osoby nie ma rzeczy niemożliwych i ja także znalazłam odpowiedni sposób, i teraz jestem szczęśliwą matką maleńkiego Adasia. Dam mu wszystko, co tylko mam.
Maryla (imię zmienione)
Przeczytaj także
"Mąż nie umie strzepywać prania! Tyle razy go uczyłam, jak to zrobić poprawnie. Ileż można?"
"Skaczę przy teściowej jak kelnerka, ale i tak to nie ja jestem jej ulubioną synową"
"Agnieszka nieźle się ustawiła, więc postanowiłam to wykorzystać. Przecież nie odmówi siostrze"