Nianiowe fatum ;(

Muszę muszę muszę... W ciągu 10 miesięcy przerobiłam już cztery nianie, nie wiem czy jest to dużo, czy mało, ale każda niania miała w sobie TO COŚ!

1. MISS PODWÓRKA miła, fajna, swojska dziołcha, trochę pulchniutka... pracowała w przedszkolu, ale na kuchni, o czym powiedziała jakoś po dwóch dniach pracy już. "Te bachory strasznie się darły". Pazury długie, wymalowane - "Czy Pani to nie przeszkadza?". Gruba warstwa pudru, szkoda, że nie do końca dobrze rozprowadzona, szczególnie w okolicach bocznych twarzy. Dobrze ją było czuć sporą ilością perfum. Bardzo kontaktowa - w ciągu trzech dni poznała połowę robotników pracujących na osiedlu (osiedle w budowie), podczas gdy ja jakoś przez dwa lata ie poznałam ani jednego, no ale cóż, ja trudno nawiązuję znajomości. Nieuważna, prawie powyrzucała mi kwiaty z doniczkami przez okno, wlewała wodę w niezakręcone z dołu butelki powodując powódź. Opowiadała, jak to piła wódkę z kolegami w weeked. W każdym razie tragedia - podziękowaliśmy jej po trzech dniach, płacąc za dwa tygodnie pracy, żeby miała czas znaleść nową. Na koniec - przyszła po referencje!

2. CHŁODNA PROFESJONALISTKA wykształona, z doświadczeniem, referencjami, żona prawnika. Bardzo profesjonalne podejście do pracy. Każda godzina dobrze płatna. Alergia na śliwki. Pracowała z półtorej miesiąca, dostawała tygodniówki, gdyż spłacała kredyt jakiś i musiała mieć pieniądze w taki sposób. Trochę niewygodne dla mnie, ale dogadałyśmy się, że po tym półtorej miesiącu zaczniemy rozliczać się miesięcznie. Uff... Pojechaliśmy na weekend za granicę. Lądujemy, włączam komórkę, sms: "skręcił kostkę czy coś w tym stylu, bardzo poważnie, jest w szpitalu". Dzwonię - nie odbiera, dostaję sms-a że leży na sali "z bardzo wrednymi babami, które maja alergię na telefony komórkowe i nie może odebrać". Ok, weekend romantyczny już lekko zepsuty. Dzwonie do pracy, że muszę wziąść urlop. Wróciliśmy, próbujemy się dowiedzieć ile będzie trwała rehabilitacja, etc i kiedy do pracy wróci, bo bbardzo fajna niania. Kręci, oj kręci... Wreszcie sms: "ja nie wrócę, zmieniła się sytuacja polityczna (akurat po wyborach było) więc moze będzie szukac pracy w swoim zawodzie". No cóż, zbieg okolicznosci, dostała ostatnią pensję przed miesięczna, złamała nogę - nieszczęścia chodzą po ludziach. Szybko znajdujemy nowa nianię, a dla odprężenia idziemy do teatru na "Jabłko". Jako, że spóźnieni, bo ie spodziewaliśmy się, że tam nie można normalnie zaparkować a ja jeszcze do toalety muszę, więc zostawiam męża na górze, a sama biegnę do piwnycy (bo tam są toalety). I kogo spotykam (po jakichś 2 tygodniach) - moją połamaną nianię, która jest na długiej rehabilitacji, biegnącej w szpilkach z toalety na górę. Zobaczyła mnie, powiedziała cześc i w nogi. Na górze stoi mój mąż - totalna wtopa. Jak na rekonwalescentkę szybka była...

3. ROMANTYCZNE DZIECIĘ niania, która była u nas najdłużej, studenta zaoczna, która niestety miala zajęcia w dwa piątki w miesiącu, więc gimnastyka - raz wolny piątek ja, raz mąż. Pracy innej by nie dostała, bo kto normalny by ją na taki układ przyjął. No cóż, my już desperaci. Miła, sensowna - dobrze się opiekowała, zresztą moje dziecko jest z gatunku tych "słodkich, uroczych i bezproblemowych". 5 lipca brała śub, więc umówiłysmy się, że będzie pracować do końca prawie czerwca, potem urlop, a potem zobaczymy wspólnie co dalej. Maj - dużo chorowała, maj cały w sumie poprzeplatany wolnymi dniami... O chorobie uprzedzała nas o 8 rano, podczas gdy na 8.30 przychodziła do pracy. My - gimnastyka z pracą, bo trzeba zwolnienia, zmiany, no ale cóż, chora była... Na tydzień przyjechała teściowa, no ale ile można :P Olewczo trochę się zachowywała, jakby przestało jej na pracy zależec (w sumie już piątki miała wolne, więc mogła sobie innej pracy szukać). Umówiliśmy się ustnie na dwa tygodnie wypowiedzenia, żeby jak coś, móc znaleźć nową osobę... Wreszcie, jakims cudem powiedziała, że przyjdzie w poniedziałek (w sumie wypłaty nie dostała, więc warto by przyjść). Przyszła, ale wzrok w ziemię wbity, mordka zamknięta, nic nie mówi. No może zły dzień ma. My zbieramy się szybko do pracy... Wreszcie się odzywa, że ona o 16.00 wychodzi, bo musi. Na pytanie czemu nie zapytała się, nie uprzedziła... nie mówi nic. Wzrok w ziemię. Po prostu o 16.00 wychodzi - a Wy róbcie co chcecie. Na pytanie, czy będzie normalnie przychodzić do pracy: "nie wiem". Na dalsze próby uzyskania jakiejś odpowiedzi - "nie wiem". No nic, jedziemy do pracy i zastanaiamy się co zrobić, nie mamy tutaj nikogo, kto by nam pomógł. Idę do szefa, mówię że mam taką sytuację w domu i w 99% będę musiała iść na urlop. Niestety wykrakałam. Wróciłam, zwolniłam się z pracy, wziełam taksę, żeby na tą cholera 16 wrócić. A moja niania, że ona by chciała wypłate, to jej spokojnie mówię, że nie miałam czasu wziąść, bo miałam dużo pracy a teraz spieszyłam sie z językiem na brodzie do domu, żey ona mogła wyjść do poradni przedmałżeńskiej (sama brałam ślub niedawno i wiem, że można umówić się na godziny późniejsze, ale tu nie było mozliwości dyskusji). Dziewczę się spiekliło, ja jej mówię, że jutro - trzasła drzwiami... Po 2-3 godzinach słyszę łomot do drzwi, nie pukanie, łomot - wróciła, ze swoim chłopakiem (narzeczony na pełnię kultury nie wygląda, raczej taki mułowaty), ja z 1,5 letnia córką, w zaawansowanej ciąży - wpadli, wrzeszczą... Zadzwoniłam do męża, żeby mnie ratował, ich posadziłam na kanapie. Dobrze, że nie zaproponowałam herbaty, bo akura mąz odkamieniał czajnik, i w środku była woda z octem, czego nie zauważyłam :D Niania mówi, że ona ma tajemniczą sytuację w domu, o której nie może mówić i ona już nie przyjdzie do pracy. Więc z mężem próbujemy ich zapytać, jakie widzą uczciwe rozwiązanie tej sytuacji. "My chcemy pieniądze!" - i tak na każde nasze pytanie. Mówimy jej, że w takim wypadku, potrącimy jej za te dwa tygodnie okresu wypowiedzenia, tak jak się umawialiśmy. "My chcemy pieniądze!" "My musimy dostać te pieniądze". "My mamy taką sytuację!" To my dalej namolnie prosimy ich, by postawili się w naszej sytuacji i podali nam jakieś rozwiązanie. Nic. Wszystko się odbija jak od muru. No to mówimy, żeby popracowała do końca tygodnia, ja poukładam sprawy w pracy i pójdę na urlop i zapłacimy jej całość zaległe i za ten tydzień... Mówią ok, ale oni chcą teraz pieniądze. Dostaje jakieś 90% kwoty zaległej i obiecuje przyjść jutro, do końca tygodnia. No i tyle ją widzieli....

4. STARSZA, ODPOWIEDZIALNA CIOCIA po doświadczeniach z młodymi dziewczynami, teraz stawiamy na osobę starszą, co wg naszego myślenia równa się odpowiedzialności i rozsądkowi. Znajduję taką ciocię, pracowała ponad dwa lata u jednej rodziny, teraz chłopiec idzie do przedszkola. No fantazja, tyle czasu u jednej rodziny to musi być ok. Pełnia szczęścia w 9 miesiącu ciąży! Dwa tygodnie okresu próbnego: dużo spaceruje, booosko. Dużo chodzi z Młodą, więc dziecię moje w końcu zaczyna samo chodzić. Uczy ją sikac na nocnik - genialnie. Co prawda leniwa trochę, miała gotować małej, jakoś nie chce. Prasuje troszkę, ale jeśli będzie więcej doprasowania to ona chce więcej $. Ubranka małej walają się po domu. Z toalety wychodzi bez mycia rączek dla dziecka. Więc protestuję! OK - reformuje się pomału. W poniedziałek, na początku drugiego tygodnia okresu próbnego pękają jej rury w domu, zalewa ją i takie tam. Ok, ma posprzątać to w poniedziałek, we wtorek przyjśc. We wtorek nawet dzielnie pracuje, mówi że ugotuje małej u siebie obiadek i przyniesie. W piątek płacimy jej umówioną stawkę za okres próby i żegnamy się do poniedziałku (czyli do wczoraj). Ogólnie ściągneliśmy też teściową, bo ja na dniach rodzę, ale niania szczęśliwa nie jest, bo "ciągle jest ktoś w domu", co mówi mojej teściowej. No nic, czekamy wczoraj na nią, kwadrans po czasie kiedy miała się zjawic w pracy a jej nie ma dzwonię sama, bo może coś jej się stało - takie upały. A ona mi przez telefon chaotycznie, że jej w piątek prąd zabrali, że wnuczka karetka zabrała w sobote, że coś tam jeszcze i ona jest u syna pod Warszawą gdzieś. Pytam, czemu nie zdzwoniła wcześniej i nie uprzedziła, że jej nie będzie - "no własnie miałam do pani dzwonić". Ale zapewnia że jutro będzie. Nie przyjechała, nie zadzwoniła... Ja nie chcę dzwonić, bo się boję denerwować. Za kilka dni rodzę... Dobrze że jest teściowa jest...

Czemu ja mam takie szczęście? Czemu te osoby nie potrafią jakoś sensownie odejść, w góle, jak można w taki sposób traktować innego człowieka. To szczyt chamstwa, zupełny brak szacunku dla drugiej osoby. Czy ja coś źle robię?