No to jestem...

Question

Mamrotek odsłony: 3175

No to jestem...

Hej Dziewczyny i Chłopaki! :))
Wreszcie dorwałam się do komputera i mogę przywitać się z Wami już jako mężatka.
Ponura rzeczywistość mnie dopadła: „poranna witaj zmiano” jestem już w pracy, rozleniwiona i rozmarzona po weselnych przygodach, mam kłopot z wdrożeniem się w tryb obowiązków...

Mężatką jestem od tygodnia, a wrażenie mam takie, jakby ślub był co najmniej 3 miesiące temu ... Przeżyłam to całe zamieszanie chociaż były momenty trudne – wiedzą coś o tym wszystkie pary, które dekorowanie sali i nakrywanie stołów wzięły na swoje barki.
Ale zacznijmy od początku...

W czwartek o 8.00 rano weszliśmy na salę i niestety nasze przygotowania musieliśmy rozpocząć od sprzątania. .. Czas płynął mi wtedy w zawrotnym tempie. Rozstawiając stoły mieliśmy kłopot ze „zmieszczeniem” planowanych 117 osób...ale jakoś się udało. Potem rozpoczął się bój o to by jadalnię ośrodka wypoczynkowego przemienić w salę weselną...
I nagle okazało się, że jest już piątek – 15.30 i muszę jechać na manicure! Polecam tę przyjemność wszystkim pannom młodym – to jedyne 40 minut w ciągu tych 2 dni, kiedy mogłam USIĄŚĆ i nic nie robić...wyluzować się zupełnie. O 17 byłam już w drodze na salę, żeby rozłożyć wizytówki, a potem strojenie kościoła i...próba ślubu. Potem znów na salę...o 22 dałam za wygraną – zmęczona i drżąca :) zostałam odwieziona przez M. do domu i padłam do łóżka...

W sobotę obudziłam się b. przygnębiona. Te wszystkie niedoskonałości sali (miało być wszystko gotowe, a ciągle czegoś brakowało – skończyło się na zwożeniu lodówek z domu, pożyczaniu zastawy), boje z kwiaciarką (w ostatniej chwili musiałam zmieniać kwiaciarnię, bo pani próbowała mi wmówić, że nie łączy się różnych róż w jednym bukiecie !!!!!!),szalone tempo i fatalna, ponura pogoda zabiły moją radość...snułam się po domu, chlipiąc po kątach.

Jeszcze o 11, kiedy stroiliśmy samochód – lunął deszcz :(.
O dwunastej zaczęłam przygotowania – postanowiliśmy zrobić zdjęcia przed ślubem i weselem- więc musiałam być gotowa na 13.30.
I wtedy zdarzył się cud. M. przywiózł kwiaty – wiązanka okazała się być bukietem z moich marzeń! Roześmiałam się w głos na jej widok – zmiana kwiaciarni się opłaciła- i wszystko zaczęło się zmieniać : zza chmur wyjrzało słońce, wiatr osuszył kałuże, a we mnie wstąpiło (wreszcie) radosne podekscytowanie! Umalowałam się, mama pomogła mi się ubrać i ruszyliśmy na zdjęcia ,M. zachwycony moim wyglądem – że tak wspomnę skromnie ;) .

I tu kolejna niespodzianka – inna para nowożeńców ,jadąca z naprzeciwka, zablokowała nam drogę i, roześmiani, wpadli do naszego auta, uściskali wszystkich i ...uciekli. lol
Coś fantastycznego!
Potem były zdjęcia, powrót na błogosławieństwo, ślub (Łomatko jak mi serce łomotało) i istna kaskada z ryżu, konfetti i monet przed kościołem!
A potem wesele ! Mimo setki gości – bardzo kameralne i rodzinne, pełne pozytywnych wibracji i wybuchów śmiechu... podobnie było na poprawinach.
Zespół grał fantastycznie – parkiet był wypełniony non-stop! A jedzenie??! Ha! Błogie obżarstwo trwało 2 dni!

Przepraszam, że aż tyle napisałam, ale tyle się działo, że .... ufff!
Dzięki wszystkim Forumkom i Forumowiczom za wsparcie!
Ten ślub i wesele nie byłyby tak wspaniałe bez Waszych rad i wsparcia!
Dzięki wielkie - ola.

Odpowiedzi (31)

Ostatnia odpowiedź: 2010-06-07, 19:19:26

Kategoria: Związki i Seks

Answer 1

beti2 2010-06-07 o godz. 19:19

0

samych szczęśliwych chwil i radosnych dni !!! :P