"Ciąża była przemyślana i skonsultowana z wieloma lekarzami. Wiedzieliśmy, na co się decydujemy, więc nie rozumiem, dlaczego ktokolwiek próbuje ingerować w nasze życie. Kiedy poinformowaliśmy o ciąży, byłem już w połowie drogi. Niektórzy byli zaskoczeni, sugerując, że nie powinniśmy mieć dzieci, a inni co chwilę namawiali nas na dodatkowe badania, tylko dlatego że mój mąż jest niepełnosprawny fizycznie".
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Mój mąż porusza się na wózku inwalidzkim
Mój mąż Michał porusza się na wózku inwalidzkim od dzieciństwa. Nie chciałam go o to wypytywać, ale jedyną rzeczą, którą wiem, jest to, że stało się to po pierwszych urodzinach, nigdy nie chodził, a jego problemy zdrowotne nie są dziedziczne. Sam jest bardzo samodzielny i inspiruje mnie każdego dnia. Jesteśmy razem szczęśliwi i niedawno wzięliśmy ślub.
Niestety, ludzie rzucają nam kłody pod nogi. Najpierw dziwili się, że jesteśmy razem, głównie rodzina i znajomi z mojej strony. Delikatne uwagi kierowane były w moją stronę co najmniej dwa razy w tygodniu. Miałam nadzieję, że po ślubie uspokoją się, ale gdy ogłosiliśmy, że się pobieramy, niewielu było szczęśliwych.
Rozumiem troskę o mnie i moją przyszłość, ale żałuję, że nie potrafią zrozumieć sytuacji i mojego podejścia do życia. Teraz gdy dowiedzieli się, że spodziewamy się dziecka, nieustannie słyszę rady, abym poszła do lekarza, bo może okazać się, że moje dziecko również będzie niepełnosprawne. To kompletna bzdura, ponieważ niepełnosprawność mojego męża nie jest dziedziczna.
Canva
Nie potrafię cieszyć się ciążą
Z powodu ciągłych negatywnych komentarzy nie potrafię cieszyć się ciążą i rodziną, którą tworzymy. Staram się, aby mój mąż nie wiedział, co dokładnie się dzieje, ale i on kiedyś usłyszał przytyki ze strony mojej rodziny. Jest mi strasznie przykro, zwłaszcza że jedna z moich kuzynek na rodzinnej imprezie wypowiedziała zdanie, które wyraziło jej zdziwienie, że mój mąż jest zdolny do posiadania dzieci i była pewna, że żyjemy w białym małżeństwie.
Z kolei wujek mojego męża zasugerował, żeby mój mąż zrobił testy na ojcostwo, aby upewnić się, czy dziecko na pewno jest jego, bo kto wie, czy ja nie znalazłam sobie sprawniejszego kochanka. Nie wiem, które słowa bardziej mnie zabolały. Mam jednak przestrogę dla innych: zanim coś powiesz, pomyśl.
Rozalia
