"Mam dwadzieścia pięć lat, skończyłam dobre studia, pracuję w zawodzie i nie mam problemów finansowych. Z narzeczonym jesteśmy razem już od trzech lat i mieszkamy razem. Doskonale się dogadujemy. Zaszłam w ciążę, nie planowaliśmy tego, ale ucieszyłam się. Mamy ułożone życie i niczego nam nie brakuje, więc to odpowiedni moment. Z radością pochwaliłam się mamie, myślałam, że się ucieszy. A ona odparła, że to mój problem".
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Prześlij swoją historię na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Ucieszyłam się na wieść o ciąży
Zawsze chciałam mieć dzieci, lecz raczej myśleliśmy o tym, że zaczniemy się starać po ślubie, który ma odbyć się za rok. Życie jednak zdecydowało za nas i teraz spodziewamy się maleństwa. Mimo wszystko ucieszyliśmy się, bo nasza sytuacja finansowa jest stabilna, a my jesteśmy gotowi na to, żeby powitać na świecie naszą pociechę. Wraz z narzeczonym nie będziemy niczego zmieniać i ślub odbędzie się tak, jak go zaplanowaliśmy. Wierzę, że dziecko tylko umocni nasz związek. Z radością poinformowałam o ciąży rodzinę, w tym również moją mamę. Nie spodziewałam się po niej takiej reakcji.
canva.com
Mama powiedziała, że to mój problem
Cóż, moja mama wysłuchała mnie, po czym odparła, że to mój problem. Byłam w szoku, nie spodziewałam się po niej czegoś takiego. Myślałam, że raczej powie, że się cieszy i nie może się doczekać. Było zupełnie inaczej. Powiedziałam jej butnie, że nie postrzegam ciąży i dziecka w granicach problemu i że to dla nas ogromna radość. Mało tego, podkreśliłam, że spodziewałam się, że ona również będzie cieszyć i bardzo rozczarowała mnie jej odpowiedzieć. Ona się popłakała i odparła, że nie jest jeszcze gotowa na to, żeby zostać babcią.
Martwi się, że będzie młodą babcią
Ona jeszcze pracuje i zdecydowanie nie wygląda na swoje lata. Wiele osób myśli, że jesteśmy siostrami, a ona się tym karmiła przez lata. Jest dumna ze swojego wyglądu i teraz uważa, że jak zostanie babcią, to już będzie nieodwracalny znak, że robi się coraz starsza. Obawia się chodzenia na spacery z wózkiem, bo teraz przeżywa drugą młodość. Powiedziałam jej, że nie musi się tym martwić, bo jeżeli nie będzie chciała nam pomagać, to wcale nie musi tego robić. To jej decyzja i nie będziemy jej do niczego zmuszać. Skrycie liczę jednak na to, żeby kiedy pozna nowego członka rodziny to zakocha się bez pamięci, a jej wszystkie obawy odejdą.
Przyszła Mama
