„Oniemiałam, gdy córka opowiedziała mi o swoich planach na przyszłość. Nie mogę na to pozwolić”

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Wychowanie dzieci – starała się z całych sił

Z całych sił starałam się przekazać dzieciom to wszystko, co mi przekazali moi rodzice i byłam pewna, że akurat to mi się udało. Jeśli myślałam o ewentualnych trudnościach w wychowaniu, to bardziej obawiałam się o syna, niż o córkę, ale on w tej kwestii nie sprawiał żadnych problemów. Ma już żonę, dziecko w drodze i z tego, co wiem, to żadne dziwne pomysły nie przychodzą (dzięki Bogu!) do głowy zarówno jemu, jak i mojej synowej.

Problemem jest niestety moja 24-letnia córka, której się wydaje, że wszystkie rozumy pozjadała i dziś to ona będzie uczyć życia mnie, ale ja sobie na to pozwolić nie mogę. Studiuje w większym mieście, gdzie mieszka z chłopakiem, z którym spotyka się od kilku dobrych lat.

Po takim czasie to ja chyba mam prawo dopytywać, co dalej – kiedyś pierścionek i kiedy ślub, bo albo w lewo, albo w prawo. Jeśli nie ma wobec niepoważnych zamiarów, to niech da jej spokój. Okazuje się jednak, że oni wspólną przyszłość planują, ale takie życie w ogóle mi się nie podoba.

canva.com

Córka chce żyć po swojemu

Gdy mi oznajmiła, że nie będzie brać ślubu, nie będzie chrzcić dzieci i pokazywać im tradycji celebrowania świąt Bożego Narodzenia oraz Wielkanocnych, to mi nogi zmiękły. O ile to życie na kocią łapę jeszcze mogłabym zrozumieć, to reszta do mnie nie dociera.

Ja wychowana byłam po bożemu i tak funkcjonowałam przez całe swoje życie. Nie pozwolę, aby moja córka żyła inaczej, bo ma takie widzimisię. Za kilka lat się jej zmieni i będzie wszystkiego żałować, bo takie sytuacje już znam z wielu opowieści różnych ludzi.

Ślub to nie tylko podpisanie papierka i przyjęcie nazwiska małżonka, ale i również pewnego rodzaju zabezpieczenie – w tym przypadku dla mojej córki oraz potencjalnie moich wnucząt. Z tego, co zrozumiała, to rodzice chłopaka Agnieszki jeszcze o niczym nie wiedzą, ale jestem ciekawa ich reakcji na to wszystko. Nie wiem, dokąd zmierza ten świat, ale ja młodym ludziom z takim podejściem, jak moja córka, to nie wróżę nic dobrego...

Zmartwiona matka