"W moim domu rządzą dzieci. Ja tylko chowam się do szafy"

*Publikujemy list naszego czytelnika.

Zawsze wszyscy mną rządzili i byłem mało asertywnym człowiekiem

Odkąd pamiętam, zawsze byłem typem takiego bardzo spokojnego, niewyróżniającego się i dobrego człowieka. Zawsze pomagałem rodzicom, nie imprezowałem i ślepo wykonywałem polecenia swoich rodzicieli.

Przez długi czas obawiałem się, że skoro jestem taki zamknięty w czterech ścianach, to zapewne mogę zapomnieć o tym, że szybko znajdę sobie dziewczynę. Przez długi czas właśnie tak było i przyznam się, że wcale mnie to nie dziwiło.

W końcu jednak w pracy spotkałem taką Oliwię. Była bardzo ładna, ale niesamowicie nieśmiała — podobnie, jak ja. Przez kilka miesięcy zastanawiałem się, czy zaprosić ją na randkę, ale w końcu się odważyłem. Spędziliśmy ze sobą jedną, drugą, trzecią i na 7 randce wreszcie ją pocałowałem i jakoś tak poszło.

Canva

Moja dzieci rządzą w naszym domu

Przyznam się szczerze, że nie spodziewałem tego, że ja i Oliwia tak szybko weźmiemy ślub, a moja żona tak od razu zajdzie w ciążę jedną, potem drugą. W końcu na świat przyszły nasze dzieci: Mateusz i Sebastian. Przez pierwsze lata naprawdę się cieszyliśmy z dzieci, ale ostatnio chyba coś poszło nie tak. Wydaje mi się, że popełniliśmy dużo błędów rodzicielskich, bo nie wiem, jak to wszystko inaczej wytłumaczyć.

Nasze dzieci przejęły w domu całkowitą kontrolę nad wszystkim i nie możemy sobie dać z nimi rady. Ciągle tylko krzyczą i się awanturują, a my nic nie możemy zrobić. Już nawet sąsiedzi się skarżą, że to znacząco przechodzi ludzkie pojęcie. Najgorsze jest to, że dzieci wcale się mnie i żony nie słuchają, i żadne prośby nie pomagają. Czasem tylko udaje się je przekupić słodyczami, ale przecież to jest bardzo niezdrowe więc...

Ostatnio nawet zadzwoniła do mnie moja koleżanka i zupełnie nie mogła usłyszeć, co ja do niej mówię. Ja do niej odpowiedziałem, że za chwilę oddzwonię, zaraz to załatwię. Koleżanka pochwaliła mnie, że świetnie radzę sobie z dziećmi, a ja po prostu schowałem się do szafy, żeby w spokoju sobie z nią porozmawiać.

Kompletnie nie wiem, co robić. Czuję się bezsilny.

Bardzo proszę was o rady w tej kwestii. Wielu z was jest pewnie tutaj rodzicami i zdaje sobie sprawę z powagi sytuacji. Na pewno macie jakieś sprawdzone sposoby na to, żeby dzieci się Was słuchały. My nie mamy pojęcia, co robić, bo nasze niegrzeczne dzieci chyba się wdały w niesfornego dziadka.

Bardzo proszę o pomoc i rady. Na pewno z żoną przeczytamy wszystkie komentarze. Z góry dziękuję i serdecznie pozdrawiam.

Jarek