"Partnerka chce ode mnie odejść z JEDNEGO powodu. Jak może jej to tak bardzo przeszkadzać?"

*publikujemy list od czytelnika

Klaudia to kobieta mojego życia

Jestem o tym przekonany. Mieszkaliśmy od siebie daleko, ale to dlatego, że poznaliśmy się przez jeden z portali randkowych.

Tak naprawdę niczego nie planowałem. Miałem ochotę po prostu z kimś porozmawiać, a Klaudia akurat mnie zaczepiła. Najpierw dużo ze sobą pisaliśmy, później przeszliśmy na rozmowy telefoniczne.

Mniej więcej po miesiącu zaplanowaliśmy pierwsze spotkanie. W dalszym ciągu nie wiedziałem, jak to się dalej potoczy, choć czułem już wtedy, że jest moją bratnią duszą.

Pierwsze spotkanie sprawiło, że poczułem do niej coś więcej i tak ustaliliśmy, że będziemy się widywać regularnie. Co dwa tygodnie.

Te podróże do niej były męczące. Czasem brałem wolny piątek i wyjeżdżałem z samego rana albo nawet w czwartek w nocy.

Tak spotykaliśmy się przez praktycznie dwa lata. Aż przyszedł czas na zmiany.

Zamieszkaliśmy razem

To Klaudia zaproponowała ten krok. Uznaliśmy razem, że mi łatwiej będzie znaleźć pracę w zawodzie w jej okolicach, niż jej u mnie.

Załatwiłem wszelkie formalności. Rozstałem się z moim poprzednim pracodawcom i z zapasem gotówki na 2 miesiące zmieniłem dla niej całe swoje życie.

Klaudia mieszka w kawalerce. Dopóki była sama, to było dla niej wygodne i ekonomiczne rozwiązanie. Rozmawialiśmy jednak już po mojej przeprowadzce o tym, że wynajmiemy coś większego, jak tylko znajdę pracę.

Jest ciasno. Ledwie się mieścimy. Ja sporo swoich rzeczy zostawiłem w domu rodzinnym, bo nie było szans, żeby to u niej upchnąć. Ale cieszyliśmy się sobą na początku bardzo. Mój entuzjazm jednak został nieco ukrócony.

canva.com

Klaudia chce się rozstać

Zauważyłem, że Klaudia z każdym dniem była coraz bardziej zdenerwowana i zmęczona. Najpierw pomyślałem, że to może przez to, że spędzamy tak dużo czasu razem. Do tej pory miała przecież tę przestrzeń tylko dla siebie.

Zacząłem wychodzić popołudniami na spacer - bez niej. Ale ona tylko bardziej się boczyła.

Aż wreszcie zapytałem, o co chodzi. Trudno było mi się domyślić.

Klaudia powiedziała pewnie:

Ja mam dość. Nie mogę już tak dłużej. W pracy jestem dosłownie nieprzytomna przez Ciebie. Musimy się rozstać!

To był dla mnie szok. Przecież wszystko było między nami OK. A co było powodem jej wyznania? To, że podobno chrapię! No ale przecież nie wiem... mogę zastosować jakieś krople albo coś? Zorientuję się przecież w tym wszystkim. A ona od razu chce się mnie pozbyć.

Wprawdzie, gdy się poznaliśmy, to jedno z pierwszych pytań z jej strony było o to, czy mam problem z chrapaniem. Ja powiedziałem, że nie, ale tak myślałem!

Klaudia opowiadała mi wtedy, że jej poprzedni partner chrapał tak bardzo, że ona nie miała później siły na nic i prawie nie sypiała. Też rozstała się z nim z tego właśnie powodu.

Ja już nawet mówiłem,  że mogę spać w wannie. Ale ona uznała, że to żaden związek. Bo będzie tak, jak byśmy dalej mieszkali od siebie tych 500 kilometrów. Nie wiem co mam robić. Czy jakoś o nią zawalczyć, czy po prostu odpuścić?

Jacek