Tatusiu... dlaczego...

Kasiakus... ja też płaczę gdy czytam twojego posta... tak jak tobie brak mamy... tak ja tęsknię za swoim tatą... on zawsze uwielbiał dzieci... wszystkie tak do niego lgnęły... a gdy przypomnę sobie co obiecywał Amelince (swojej pierwszej i jedynej wnusi) gdy się urodziła... nie umiem przestać płakać... nie rozumiem dlaczego ten świat jest tak ułożony... niesprawiedliwie...

najbardziej chyba boli myśl że już nigdy go nie przytulę... nie powiem tato...

prawie codziennie chodzę na jego grób... bo tęsknię... najgorsze wspomnienia jakie mam to czas gdy umierał... czasem w nocy przypominam sobie ... i wtedy nie śpię już do rana... żal mnie dusi...

jedyne co mnie pociesza to to że zobaczył Amelkę... że i ona go widziała... choć i tak pewnie go nie zapamiętała...

czasem myślę że ona urodziłą się po to bym tak bardzo nie cierpiała gdy on już odejdzie... tato odszedł a Amelia jest moim cudem dzięki któremu mam siłę by co rano wstać i iść przez życie...

wierzę że kiedyś go spotkam... tam po drugiej stronie...

kasia ja rownież ciepło o was myślę... przytulam ciebie i twojego synka... gdybyś potrzebowała wsparcia ... zawsze możesz do mnie pisać... będę starała się ciebie wpierać jak tylko umiem...

kasia przepraszam za tego synka, coś mi się pomieszało z nerw.

kasiu, wiem co czujesz, naprawdę, czytając twoje słowa łzy leją mi się po policzkach. Niedawno przeżyłam to samo. Też chciałam się tym podzielić z kimś dlatego napisałam tego posta:
http://forum.styl.fm/s2/viewtopic.php?t=59859

Moja mam cierpiała pół roku, ale o pół roku za dużo.
Mój synek miał 3 miesiące jak zmarła, nikt nie oczekiwał go tak bardzo jak ona.
Każdego dnia nadal pytam dlaczego ona, dlaczego akurat teraz.....
nie znalazłam odpowiedzi, jedyne co moge to bardzo mocno przytulam ciebie i twojego synka. Jestem z wami.................

gatka ... myślę bardzo ciepło o tobie i twojej rodzinie... życzę dużo zdrowia dla twojego taty... będę się modlić o to by wszystko ułożyło się dobrze...

Bromba... ty wiesz co czuję...

kasia :goodman:

Wiem jak to jest stracić jedną z najbliższych osób. Mój tata zmarł 10 lat temu a ja pomimo upływającego czasu nie potrafię się z tym pogodzić. Byłam jego wymarzoną i wyśnioną córeczką - czekał na mnie 10 lat. Nasze wzajemne relacje były tak mocne, że aż trudno to opisać. Uwielbiałam spędzać z nim czas, śmiać się, żartować, a przede wszystkim rozmawiać- był po prostu moim przyjacielem.
Odszedł nagle, w pełni sił , zdrowia i planów na dalsze życie. Niestety dopadł go bardzo mocny zawał - wszystko trwało 2 minuty lekarze z wezwanej karetki nie mieli już co robić . Byłam przy nim cały czas i nie wierzyłam, że to co widzę dzieje się naprawdę. Wiele miesięcy po Jego śmierci wydawało mi się, że Go widzę - podbiegałam do mężczyzn którzy nagle okazywali się zupełnie różni niż mój Tata. Miałam do niego ogromny żal, że mnie tak zostawił, że jego serce nie chciało walczyć by dłużej żyć......
Mimo że 10 lat to kawał czasu to ja nadal tęsknię za Nim ogromnie i dałabym wiele by móc jeszcze choć raz przytulić się do niego, poczuć zapach fajki i powiedzieć Tato.

kasiu - jak ja cię rozumiem...

kasia :usciski:

Ja tłumaczę to sobie .... nie wiem czy głupio czy mądrze ale po swojemu ... potrzebą opieki tam z góry ... jak umierał mój Dziadek byłam w 4 tygodniu ciąży ... kilka dni temu zmarła moja Babcia ... jestem w 5 tygodniu ... trudno to już chyba nazwać zbiegiem okoliczności ...

trzymaj się :goodman:

PS Mój Dziadek miał czerniaka ... teraz będą wycinali go mojemu tacie ...

dziękuję że tu zajrzałyście... czasami potrzebuję podzielić się z kimś moim smutkiem i żalem... wczoraj miałam zły dzień...

wiem że nie jestem jedyną osobą która wcześnie straciła rodzica... wiem że są większe tragedie... ale tak chyba już jest że człowiek w swoim bólu staje się egoistą...

bardzo współczuję wszystkim którzy stracili kogoś bliskiego... wiem jaki to ból...

śmierć mojego taty podzieliła moje życie grubą czarną kreską na to PRZED i PO... już nic nie będzie jak kiedyś... podejrzewam że tak odbiera to większość ludzi którzy przeżyli to samo...

wciąż jednak nasuwa mi się jedno pytanie DLACZEGO ... co zrobiłam źle... czym zawiniłam... czym on zawinił... i wiem że nikt mi na to pytanie nie odpowie...

Wiem co czujesz i szczerze współczuję, mój tata równiez umierał na raka, miałam wtedy niespełna 14 lat, odpowiednio duża żeby rozumieć że odchodzi i za mała żeby byc przy nim jak umierał. Ból w sercu pozostał mimo że to już 14 lat. Nadal bardzo mi go brakuje:(

Kasia, bardzo Ci współczuję :( Sama nie umiem sobie nawet wyobrazić życia bez moich rodziców...

Bardzo mi przykro Kasiu :usciski:

naprawdę strasznie ci współczuje
wiem co czujesz, potrafię sobie wyobrazić...
szczęściem jest kiedy osoba umierająca ma przy sobie bliskich i wie, ze jest i będzie kochana...

Kasia wiem co czujesz. Moja mama zmarła w ubiegłym roku. Czasem jeszcze łapię się na tym, że czekam na Jej telefon.

doskonale Cię rozumiem :( :usciski:
mój ukochany tata odszedł od nas JUŹ siedem lat temu, Boże jak ten czas leci :( ale nadal bardzo za nim tęsknię :(
i też mam w sobie taki smutek i żal, że nie poznał Jasia i że Jaś nie pozna swojego dziadka :(

przykro mi bardzo, ja tez straciłam bliską osobę :goodman:

choć mój tata nie był mi az tak bliski to wiem, co czujesz... jak patrzę na Eryka to tak mi szkoda, że nigdy nie pozna dziadka...

:usciski: