Jak na świat przychodził Dawidek- długie

Termin miałam na 12 pażdziernika
lekarze do których chodziłam mówili ze napweno urodzę przed terminem
no wieć czekam i czekam i nic
w wyznaczonym terminie porodu zgłosiłam się do szpitala , a tam kazali mi iść na ktg i tyle
no więc wykonano mi ktg w 1,2,3 póżniej 6 i 7 dniu po...
skurcze się zapisywały , ale nic pozatym..
jednak 7 dnia lekarz zauważył na zapisie jakies nieprawidłowości i kazał natychmiast zgłosic się do szpitala
naszczęście były miejsca i niemusieliśmy nigdzie jechać
no i tak zaczeło się chyba największe oczekiwanie
naszczęście na sali leżały fajne dziewczyny , czas jakoś leciał , każda opowiadała jakies śmieszne historyjki dla rozłądowania atmosfery czekania ( dodam że tylko ja byłam po terminie)
zresztą pacjentki z sali szybko się zmieniały - dzięki temu mozna było zawżeć nowe znajomości ;)
co 2 dzień miałam badanie ginekologiczne , w 2 dobie po przyjęciu ( czyli w czwartek ) miałam usg
niestety nienajlepiej ono wyszło - okazało się że jest mało wód
w piątek więc miałam zlecony test oksytocynowy
rano w piatek ok 9 zabrano mnie na porodówkę
podłączyli oksytocynę , po ok 2 godzinach zaczeły się strasznie bolesne skurcze
póżniej przyszedl lekarz i próbował przebić mi pecherz ( niestety się nie udało , za to strasznie bolało)
póżniej znowu oksytocyna , kolejna próba przebicia - nieudana
na moje nieszczęście zobaczyłam narzędzie do przebijania - co u mnie wywołało straszną panikę
na teście leżałam 5 godzin , po 4 pozwolono mi skorzystać z toalety
dodam także że od czwartku wieczór nic nie jadłam
ok 14.30 wróciłam na sale , naszczęście dostałam obiad
przez weekend nic nie robiono ( w niedzielę łaziłam po schodach , byłam nawet zagłosować ;) )
na wieczornym obchodzie zadecydowano o indukcji - czyli wywołaniu porodu
w nocy z niedzieli na poniedziałek ok 4 obudził mnie straszny ból krzyza
słabiej tez czułam ruchy
czekałm jednak na wywołanie
pozwolono mi zjeść śniadanie i od godziny 10 nie mogłam już jeść
niestety tego dnia było dużo porodów , aże mieli jedną pompę do oksytocyny , musiałam czekać
cały dzień znowu nie jadłam - mogłam tylko pić
ok godziny 18 zaczeły się skurcze
najpierw co 10 min , pózniej co 7, 5
na obchodzie powiedziano mi że pompa nadal zajęta , mam czekać
skurcze były już tak bolesne że musiałam wstać i łaziłam po korytarzu
od koleżanki z sali dostałam krótki instruktaż oddychania i co robić aby skurcze były choć trochę mniej bolesne( nachylałam się nad łóżko i bujałam tyłkiem w jedną i drugą stronę)
przyszła położna i zabrała mnie na badanie
3 cm , dostałam zastrzyk rozkurczowy
po 20 min zadzwoniłam po męża i ok 23.30 poszliśmy na sale( rodziłam na morelowej)
tam podłączono mi ktg , ale skurcze były tak bolesne że po 10 min poposiłam o znieczulenie
przyszła przemiła pani anastezjolog ( p. Gruber)
wszystko mi mówiłą co robi
mąż pomagał jej zakładać mi dren
cały czas do mnie mówiła - była jak matka
mąż podczas skurczy masował mi dół pleców co także bardzo pomagało
po ok 20 minutach kolejne badanie 9 cm, zaraz 10
nagle jednak na sali znalazło się bardzo dużo ludzi , ponieważ tętno małego zaczeło spadać
pod nos podtykano mi różne papierki do podpisania , a ja mówiłąm że podpiszę póżniej
lekarka podjeła decyzję o użyciu vacum ( czyli próznociągu)
strasznie przy tym popękałam , ale dzięki temu maluch urodził się zdrowy
najgożej wspominam szycie , które trwało ok 2 h
najpierw lekarka odbierająca poród zaczeła mnie zszywać , ale było jednomiejsce , które krwawiło , ale nie mogła go znaleść
zawołali więc drugiego lekarza , który połowę tego co lekarka zszyła spruł i zszywał od nowa
mam założone szwy na szyjce, kroczu i przy odbycie
pomimo znieczulenia wszystko czułam
po wszystkim mąż przyszedł z synkiem i było pierwsze dostawianie do piersi
Dawidek jednak tak smacznie spał i nie chciał jesć
mąż po porodzie był ze mną ok 3 h , niestety musial rano iśc do pracy
po jego wyjściu próbowałam zasnąć lecz cały czas patrzyłam na mojego synka
ok 6 zabrano mnie do sali a malucha zostawiono
pozwolono mi wstać dopiero ok 9
przy pomocy położnej wstałąm dopiero ok 11 , poszłam pod prysznic i 3 razy mało nie wyladowałam na podłodze
straszniedługo nie przywożono mi dziecka , a ja jak pytałam mówiono że jest wszystko ok
ok 14 syn był juz ze mna , ale ciągle mnie wypytywano czy miałam jakąś infekcję , czy byłam przeziębiona
wkońcy ktoś powiedział mi że maluch został zarażony i musi brać antybionyk
w 2 dobie zaczął także zółknąć i zdecydowano się na naświetlanie
w sumie przez 3 dni leżał pod lampami
teraz jest już wszystko ok
w szpitalu spędziłąm łącznie 12 dni , wszyscy lekarze się ze mnie smiali że przyjechałam na wczasy( no mi do śmiechu nie było)
na początku nie miałąm pokarmu , ale walczyliśmy z dostawianiem i teraz jest ok
synek jest już po 2 spacerach , je za dwuch i ślicznie się rozwija- sam podnosi już główkę jak lezy na brzuszku
przepraszam ze tak długo , ale te 12 dni ciężko było skrócić
pozdrawiamy wszystkie ciocie
buziaki.
ps. namęczyłam się strasznie , ale warto było cierpieć każdego dnia dla takiego skarba jakim jest mój syn i dla męża , który jest najwspanialszym ojcem pod słońcem..........