"Gdy inni zastanawiają się, co kupić dziadkom z okazji ich święta, ja już nie muszę..."

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Moi dziadkowie byli cudowni

Moi dziadkowie zawsze mówili, że rodzice są od wychowywania, a oni od rozpieszczania. Oj, nie byli gołosłowni! Byłam ich jedyną wnuczką i przez całe życie traktowali mnie jak księżniczkę. Jako mała dziewczynka często u nich nocowałam i jak dziś pamiętam te wieczory, gdy robiliśmy bazę z poduszek i koców, demolując całe mieszkanie, by stworzyć kryjówkę do czytania książeczek na dobranoc. A zapach babcinych bułeczek, który z samego rana roznosił się po całym domu to wspomnienie, którego nigdy nie zapomnę.

Babcia, jak na swój wiek, była bardzo obrotną kobietą. Chadzała na jogę i pilates do klubu fitness i czuła się tam, jak ryba w wodzie! Poza sportem uwielbiała robić zdjęcia. Miała aparat lustrzankę i uczęszczała w zajęciach z fotografii organizowanych przez miejski ośrodek kultury. Nic a nic nie przeszkadzało jej, że otaczali ją tam sami młodzi ludzie. Babcia Tereska miała w sobie nie tylko duszę artysty, ale i młode serce, które było pełne ciepła i czułości.

Dziadek Zenek był za to prawdziwą złotą rączką. Wszystko potrafił naprawić i konstruował najlepsze budowle, o jakich tylko mogłam zamarzyć jako mała dziewczynka. Z patyczków po lodach zbudował mi nawet dwupiętrowy domek dla lalek, którego zazdrościły mi wszystkie koleżanki!

Canva

Czuję potężną pustkę w sercu, której nie sposób wypełnić

Gdy dojrzałam i wyprowadziłam się na swoje, nie byłam w stanie odwiedzać ich tak często, jak dawniej. Domowe obowiązki w połączeniu z pracą na dwa etaty dawały mi mocno w kość. Babcia często wysyłała dziadka Zenka z dostawą prowiantu, żeby mi jakoś ulżyć. Pakowała mi pierogi, bigos i szarlotkę, która wprost rozpływała się w ustach!

Niestety, dwa lata temu dziadek miał zawał, a babcia niewiele później dostała udaru. Odkąd odeszli, czuję potężną pustkę w sercu, której nie sposób wypełnić. To uczucie jest jeszcze bardziej dokuczliwe, gdy nadchodzi Dzień Babci i Dziadka. Gdy inni zastanawiają się, co podarować dziadkom z okazji ich święta, ja już nie muszę. Tak bardzo chciałabym wybierać ciepłe skarpety dla dziadka i książkę dla babci, zamiast zniczy...

Weronika