"Mieszkam z nim, a właściwie u niego, bo to jego mieszkanie. 9 lat związku... a on wciąż nie mógł się przekonać do założenia rodziny. Ja już dawno odpuściłam, pogodziłam się z tym i nie próbowałam nic zmieniać. Dobrze mi było we dwoje. Ale niespodziewanie na teście pojawiły się dwie kreski. A on postawił na szalę wszystkie te lata, dając mi ultimatum - albo on, albo ono... Nawet się nie zastanawiałam, bo nie było nad czym".
Mój partner nie chciał zakładać rodziny
Przez 9 lat związku stworzyliśmy sobie nasz mały światek. Dopasowaliśmy się do siebie i wypracowaliśmy reguły, które zazwyczaj działały bezbłędnie. Nauczyłam się też funkcjonować jako osoba bezdzietna, co wcale nie jest końcem świata, jak się niektórym wydaje.
Choć temat posiadania dzieci był trudny i przez te lata przeszedł ewolucję. Na początku mojego związku z Mariuszem w ogóle nie rozmawialiśmy o rodzinie. Po prostu cieszyliśmy się sobą i tym, że nam dobrze. W życiu, w łóżku, wszędzie. Pracowaliśmy, podróżowaliśmy. Było fajnie.
Potem... z roku na rok miałam coraz większą nadzieję, że on zdecyduje się na ślub i dzieci. Bardzo tego chciałam. A on nic. To zawsze ja zaczynałam rozmowy na ten temat.
Ale Mariusz nie chciał. Powiedział, że dobrze mu tak, jak jest. Chce mieć spokój, kocha mnie, nie chce się mną z nikim dzielić. Jak widzi swoich statusiałych kolegów, to mu się słabo robi. On nie ma już czasu siedzieć w pieluchach, ma w życiu inne cele i rzeczy do zrobienia, niż "użerać się z kaszojadem", jak to powiedział. Na przykład ma swoje pasje. Poza tym ma mnie, to czego jeszcze więcej szukać?
Po pewnym czasie odpuściłam... Nie chce, to nie, łaski bez. Przecież nie będę go z tego powodu zdradzać czy coś. Wzięliśmy sobie kota i tak przeszło kolejnych parę lat. Dodam, że parę lat mieszkania w jego mieszkaniu... Jak systematycznie odkładałam, ile mogłam, ale mieszkaliśmy wciąż u niego. Dzieliliśmy się opłatami.
Canva
Niespodziewanie zaszłam w ciążę. On kazał mi wybrać
Kiedy już myślałam, że ten stan będzie trwał i trwał, okres mi się spóźnił. I to bardzo! Zrobiłam test ciążowy, a tu niespodzianka - dwie kreski!
Oczywiście, od razu powiedziałam Mariuszowi, że będziemy mieli dziecko. Myślałam, że przyjmie to na klatę, a tymczasem on... totalnie się wściekł. Powiedział, że wszystko zrujnowałam i absolutnie on nie chce i się nie zgadza - dał mi ultimatum: albo on, albo dziecko.
Gdyby ktoś mnie zapytał, co zrobiłabym, gdybym się znalazła w takiej sytuacji, nie wiedziałabym, co odpowiedzieć... W końcu żal tylu lat razem. Ale gdy to się stało i czułam to, byłam w tej sytuacji, nawet sekundy się nie wahałam.
Oczywiście, że dziecko!
Jak się powiedziało A, to trzeba powiedzieć B. Skoro sprowadziliśmy je na świat, to nie ma odwrotu, trzeba wziąć za nie odpowiedzialność. Poza tym to odmieni nasze życie. Wierzę, że na lepsze.
Oznajmiłam mu to, ale był nieugięty. Po chamsku kazał mi sp...ływać z jego życia. Przez następny tydzień darliśmy się na siebie, ale nie chciał zaakceptować tej zmiany.
Następnego dnia wzięłam kota, walizki i już mnie nie było, a ten człowiek nastawiony na siebie samego został sam, tak, jak chciał. Nie wiedział tylko, że żyjąc z nim nez ślubu, postanowiłam się zabezpieczyć. Na wszelki wypadek przez cały ten czas odkładałam z każdej swojej pensji trochę pieniędzy. Jakieś 30%, a do tego wszystkie premie.
Nazbierało się tego tyle, że mogłam sobie pozwolić na zakup małego mieszkania na kredyt. Sprawa ma się już ku końcowi. W poniedziałek odbieram klucze. W samą porę, bo brzuszek zaczyna być już troszkę widać.
A jego i tak pociągnę do tego, żeby wziął odpowiedzialność za dziecko, które spłodził. Słono spłaci w alimentach.
Klaudia
