„Z utęsknieniem wspominam te cudowne czasy, gdy matka moje męża była mi bardzo bliską osobą i mogłam na nią liczyć absolutnie w każdej sytuacji. Niestety obecnie wszystko się pozmieniało i nawet nie wiem, czemu moja teściowa myśli tylko o sobie. To dlatego przestałam odbierać telefon, gdy dzwoni, bo rozmowy z nią nie mają żadnego sensu. Nie interesuje ją nic poza czubkiem własnego nosa”.
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Wzorowe relacje z teściową – pozostały jedynie wspomnienia
Nie będę teraz robić z niej mojej najlepszej przyjaciółki, bo jeśli miałabym kogokolwiek tak nazywać, bo na pierwszym miejscu zawsze będzie moja mamusia. Mimo wszystko jakiś czas temu moje relacje z teściową układały się bardzo dobrze naprawdę na wielu płaszczyznach. Nie dość, że przy dzieciach pomogła, to i bez najmniejszego zastanowienia mogłam do niej pójść z każdym problemem. Tak po prostu, jak kobieta z kobietą się rozumiałyśmy...
Gdy dzwoniła, na pierwszym miejscu zawsze były wnuki. Ilość pytań, które mi zadawała na ich temat, niejednokrotnie potrafiła wyprowadzić mnie z równowagi, no bo ileż można?! Święta nie była i miała te zapędy do bycia najbardziej wścibską teściową na świecie, ale koniec końców taką postawę akceptowałam, bo lepsze to niż brak zainteresowania, o czym za chwilę.
Niegdyś częściej dawała również pieniądze, choć to w tej sytuacji jest najmniej istotne, ale żeby nie było, że robię z niej najgorszą teściową, to o tym wspominam. Gdyby nie pomoc finansowa, to chyba nigdy nie byłoby nas stać na remont łazienki.
canva.com
Teściowa zmieniła się nie do poznania
Ta dobroć ze strony teściowej przeminęła z wiatrem, a konkretnie, to w momencie, gdy przeszła na emeryturę. Przykro to pisać, ale to już nie jest ta sama kobieta. Coś jej się stało, tylko nikt nie wie, co i z jakiego powodu. Najzwyczajniej w świecie stała się egoistką bez emocji.
Nie pamietam, kiedy ostatni raz, gdy dzwoniła, zapytała co u mnie, albo jak dzieci, czy nawet jej syn – totalnie zero zainteresowania. Zamiast tego dostawałam pięćdziesiąt minut monologu o jej codziennym życiu i jej problemach, które trudno nazwać problemami, gdy ma się wszystko, czego potrzeba. Ona nadaje cały czas tylko o sobie!
Taką postawą sprawiła, że nie chce mi się z nią kontaktować, więc nie dzwonię i nie odbieram telefonu. Tak samo nie jeździmy do niej tak często, jak to bywało kiedyś, bo wizyty są męczarnią zarówno dla mnie, jak i dla mojego męża. Czy to kwestia wieku? Nie wiem, ale jest mi przykro, że nie jest już tą osobą, którą poznałam kilkanaście lat temu.
Jadwiga
