"Wiem, że syn czeka, aż umrę. Nie chce już mieszkać z niedołężną, starą matką"

"Kiedyś miałam szczęśliwą rodzinę. Mieszkaliśmy wszyscy razem w dużym domu, który mój mąż wybudował z pomocą swojego ojca. Urodziłam pięcioro dzieci, więc wszystkie święta i inne ważne okazje spędzaliśmy w dużym gronie. A szczególnie, gdy pojawiły się na świecie wnuki. Dom tętnił życiem. Choć po wszystkim każdy rozjeżdżał się do swojego domu. Kupiliśmy z mężem 2 psy, żeby było nam raźniej. A dzieci i wnuki odwiedzały nas regularnie, więc nawet nie zdążyliśmy się stęsknić. Pięć lat temu mój mąż zmarł i zostałam tutaj sama. Najstarszy syn zadeklarował, że wprowadzi się do mnie wraz ze swoją rodziną, a ja uznałam to za błogosławieństwo, bo mam ponad 70 lat i nie ze wszystkim sobie radzę. Teraz czuję, że on czeka, aż umrę, bo nie chce już mieszkać z niedołężną matką. To takie przykre".