Wychodzenie z grzywki nie zawsze przebiega gładko i bez nerwów. Kto miał, ten wie, że na pewnym etapie przeszkadza, wpada do oczu, nie układa się mimo stylizacji, a pod koniec dnia jest klapnięta i przetłuszczona od ciągłego odgarnia. Najwięcej problemów nastręcza sztywna, prosta grzywka - najczęściej jest za długa, by nosić ją swobodnie, ale za krótka żeby założyć za ucho. Co wtedy zrobić? Czy są jakieś sensowne sposoby na ujarzmienie odrastającej grzywki?

Etap wychodzenia z krótkiej grzywki, zwłaszcza prostej, nie zawsze przebiega gładko i bez nerwów. Przeważnie to istna mitręga. Grzywka najczęściej jest za krótka by ją zaczesać na bok i założyć za ucho, a w przypadku równo przyciętej i sięgającej brwi ten wariant w zasadzie odpada. Nie możemy jej też podciąć do wygodnej długości (a raczej nie chcemy) - przecież nie po to zapuszczamy. Można też grzywkę inaczej ułożyć. Ale żeby to było takie proste przy sztywnych włosach... W efekcie odrastająca grzywka wpada do oczu, przeszkadza, gryzie, jest klapnięta, a pod koniec dnia - przetłuszczona od ciągłego odgarnia.