Jacek Cygan i Ewa Łabuńska. Tworzą niestereotypowy związek od ponad 45 lat

Jacek Cygan i Ewa Łabuńska — historia miłości

Jacek Cygan i Ewa Łabuńska poznali się w 1978 roku w Krakowie na Festiwalu Piosenki Studenckiej. Słynny tekściarz studiował cybernetykę, jednak znacznie bardziej ciągnęło go do sztuki. Na wspomniany festiwal Jacek Cygan przybył z założonym przez siebie zespołem Nasza Basia Kochana. Natomiast Ewa Łabuńska była w tym czasie asystentką reżysera festiwalu.

Blond włosa Ewa zrobiła na Jacku piorunujące wrażenie. Niestety, nie od razu nawiązali kontakt, na jakim zależałoby tekściarzowi. Na szczęście oboje czynnie uczestniczyli w życiu artystyczno-studenckim. Dzięki temu mieli więcej okazji, aby zawiązała się między nimi pożądana relacja.

Później spotykaliśmy się w różnych miejscach związanych z kulturą studencką — na próbach, koncertach, przy ogniskach. Byliśmy sobą tak zafascynowani, że aż zakochani.

- czytamy słowa Ewy na Viva.pl.

AKPA

Ewa i Jacek, czyli niestereotypowe małżeństwo

To właśnie Ewa utwierdziła Jacka, że powinien on skupić się wyłącznie na pisaniu. Takie jej słowa możemy przeczytać na wspomnianym portalu:

Byłam pewna po dwóch, trzech latach wspólnego bycia, mieszkania razem, że on musi pisać piosenki, a nie doktorat z języków maszyn.

Natomiast z wypowiedzi tekściarza wynika, że w domu nie ma niemal żadnych obowiązków.

Gdyby nie ona, nie płaciłbym rachunków, ponieważ nie wiem, gdzie się je płaci. Krany by przeciekały, drzwi skrzypiały, podłogi trzeszczały, a tynki odpadały, bo do prac domowych mam dwie lewe ręce. [...] Przyrządza potrawy z taką łatwością i lekkością, tak szybko i pomysłowo, z takim talentem, że ja mogę co najwyżej próbować napisać o tym wiersz lub piosenkę.

Małżonkowie poukładali swoje role w niestereotypowy sposób i wszystko wskazuje na to, że ten system się im sprawdza. Ewa i Jacek uwielbiają spędzać ze sobą czas, często podróżują, odkrywając ciekawostki różnorodnych krajów. Pytani o receptę na udany związek twierdzą, że jedną z najważniejszych kwestii jest umiejętność słuchania siebie nawzajem.