Najważniejsza jest jednostka – Styl.fm rozmawia z PLICHem

Redaktorki Styl.fm po raz kolejny wybrały się z wizytą na ulicę Mokotowską w Warszawie. U kogo tam gościłyśmy? Na rozmowę zaprosił nas PLICH – artysta, projektant mody, dekorator wnętrz. Prawdziwy człowiek renesansu!

Butik wzbogacił warszawską aleję projektantów niedawno. Dopiero 23 maja odbyła się oficjalna premiera tego stylowego wnętrza, które zaprojektował sam artysta! Wnętrze ujmuje nowoczesnością i elegancją. Pięknie wyeksponowane kreacje sprawiają, że kameralna przestrzeń staje się spełnieniem marzeń każdej kobiety. Zostałyśmy zaproszone na piętro, na które prowadziły białe kręte schody. A tam? Czekał na nas już PLICH.

PLICH to Twój pseudonim. Czemu nie używasz nazwiska?

Wszyscy mnie o to pytają, a ja cały czas się zastanawiam, dlaczego ludzie przywiązują tak ogromną wagę do imienia i nazwiska. Do mnie od zawsze wołano różnymi ksywkami – między innymi PLICH. Kiedy zakładając swoją markę, zastanawiałem się nad projektem logotypu i nad tym, co będę robił w przyszłości, uznałem, że bardziej przyzwyczajony jestem do PLICHa i tak zostało.

Skąd czerpiesz inspiracje? Co ma wpływ na Twoją twórczość?

Inspiruje mnie cały świat, a szczególnie bliska jest mi natura, której cykliczność wpływa na rytm mojej pracy. Najpierw jest wiosna, kiedy mam dużo energii do pracy, potem przychodzi zmęczenie materiału, a później spotykam na swojej drodze kolejną inspirację pobudzającą mnie do dalszego tworzenia. I tak to się wszystko cały czas kręci.

Naszą uwagę przykuło Twoje zielone logo. Czy to Twój projekt?

Tak, to mój projekt i co ciekawe – była to pierwsza grafika, którą zrobiłem przy pomocy komputera. Koleżanka, która uczyła mnie obsługi programu graficznego, bardzo się zdziwiła, gdy zobaczyła końcowy efekt mojej pracy, a ja byłem w szoku, że wszystko poszło tak gładko. Moje logo to przede wszystkim wielokrotne powtórzenie nazwy marki, które w efekcie tworzy wzór graficzny przypominający splot materiałów, czyli coś, od czego wszystko się zaczyna. Czasem niektórzy myślą, że w logotypie jest błąd i próbują go naprawić, bo nie wiedzą, że ten zabieg jest jak najbardziej celowy i przemyślany. Bardzo dbam o detale, bo to one najbardziej przykuwają uwagę i często to właśnie one decydują o wartości otaczających nas rzeczy.

Które elementy swoich kolekcji nosisz?

Totalnie utożsamiam się ze swoimi projektami, więc w swojej garderobie mam większość ubrań własnego projektu. Wyjątkami są buty i bielizna, gdyż tych jeszcze nie tworzę, ale i na to przyjdzie czas.

Jak postrzegasz trendy w modzie?

Trendy są oczywiście bardzo ważne, ale dla mnie liczy się przede wszystkim jednostka i jej indywidualny styl – tak też podchodzę do swoich klientów. Obecnie na rynku mamy szeroki wachlarz możliwości i każdy znajdzie coś odpowiedniego dla siebie. Z trendami jest podobnie - obowiązuje kilka najsilniejszych, a nie jeden wiodący, do którego należy się dostosować. Jednak kiedyś niestety tak nie było. Co musiały czuć kobiety, które nie chciały chodzić w butach na koturnach albo źle wyglądały w żakietach w stylu Jacqueline Kennedy? Główną siłą jest stylizacja, a nie trendy! Największy problem mają ludzie, którzy nie potrafią dobrać właściwych dla siebie ubrań i dodatków. Strój powinien współgrać z osobą, która go nosi. Na piękno nie można patrzeć w sposób banalny, gdyż to, że sukienka jest piękna, nie oznacza, że kobieta będzie w niej wyglądać zjawiskowo.

A co sądzisz o kupowaniu w second handach?

Już jako młody chłopak głównie szyłem ubrania u krawca, jednak szukając alternatywy, odwiedzałem także second handy. Uważam, że to dobre rozwiązanie dla młodych ludzi, którzy szukają inspiracji i zależy im na ciekawych stylizacjach. Pamiętam, że moja przyjaciółka kupiła kiedyś w takim sklepie jedwabną spódnicę Johna Galliano za dwanaście złotych. Jednak, żeby znaleźć coś tak wyjątkowego trzeba mieć do tego rękę i duże chęci.

Zdradzisz nam swoje marzenia?

Od lat myślę o wypuszczeniu własnej linii perfum, jednak na razie jest jeszcze na to za wcześnie. Uważam, że na taki krok może zdecydować się marka rozpoznawalna globalnie – tylko wtedy moim zdaniem ma to sens, bo przecież wybierając zapach zwracamy najpierw uwagę na markę, nie kupujemy produktów nieznanych firm.

A najbliższe plany?

Nie chciałbym za bardzo zdradzać swoich planów na przyszłość, gdyż zadaniem projektantów jest zaskakiwanie, a gdy wszystko ujawnię – na nikim nie wywrze to później wrażenia. Mogę jedynie powiedzieć, że obecnie pracuję nad nową kolekcją i w związku z tym – nad kolejnym pokazem. Już niedługo do stałej oferty dostępnej w moim butiku przy Mokotowskiej 52 wejdzie cała linia akcesoriów dla czworonogów, którą zaprojektowałem. Wszystkiego dowiecie się w swoim czasie.

Lubisz klasyczną elegancję. Do kogo kierujesz swoje prace? Kogo chciałbyś ubierać?

Jak już wielokrotnie podkreślałem, najważniejsza jest dla mnie jednostka i jej potrzeby. Często nie odnajdujemy drzemiącego w nas piękna i ślepo podążamy za tym, co mówią nam media i różni specjaliści. Ja swoją pracą chcę pokazywać, że moda wcale nie musi być wulgarna. Chcę ubierać ludzi z osobowością – takich, którzy, tak jak ja, dążą do doskonałości. Inni projektanci często mówią, że chcieliby ubierać konkretne osoby – marzą na przykład o kreowaniu wizerunku Lady Gagi. Większość z nich nie będzie miała nigdy możliwości jej poznania, dlatego wymienianie listy osób, które pragnę ubrać, nie ma według mnie sensu.

Jak ubierają się Polacy? Jak wypadamy na tle innych krajów?

W Polsce trudno jest dobrze się ubierać, gdyż bardzo często ciekawe stylizacje są ostro krytykowane i wyśmiewane. Moda to przede wszystkim wolność, ale niestety ludzie często się o tym zapomina. Jeszcze długa droga przed nami, żeby to się zmieniło. Natomiast nie lubię generalizować i trudno mi stwierdzić, gdzie ludzie wyglądają najlepiej. W stolicach mody też niejednokrotnie spotyka się źle ubrane osoby.

Dobrze, więc jakie są według Ciebie różnice pomiędzy modą polską a zagraniczną?

Polska wbrew pozorom wypada bardzo dobrze na tle innych krajów. Urodziłem się na początku lat ’80 i mogłem obserwować, jak nasz kraj się zmienia i rozwija. Po tym wszystkim, czego doświadczyliśmy, zdecydowanie jesteśmy number one na tle innych państw. Jednak mimo tego wszystkiego, Polacy cały czas porównują się z innymi. Z jednej strony narzekamy, że nasze ulice są szare, a z drugiej – boimy się sięgnąć po coś, co będzie rzucało się w oczy. Na szczęście „magia metki” powoli przestaje funkcjonować, ale w dalszym ciągu jest spore grono osób, które wolą pójść do modowego McDonald’sa.

W takim razie, co myślisz o sieciówkach, które kopiują pomysły projektantów?

Z jednej strony jest to smutne, bo to przecież zwykła kradzież. Często ludzie tego nie czują i nazywają kopie inspiracjami, a bardzo trudno jest udowodnić, że ktoś ukradł twój pomysł. Z drugiej strony to cieszy, bo kopiuje się tylko wartościowe rzeczy, więc kiedy cię podrabiają, znaczy, że jesteś kimś i coś znaczysz.

W mediach mówi się teraz sporo o Twojej kolekcji akcesoriów dla psów. Skąd ten pomysł?

Do stworzenia linii akcesoriów dla czworonogów zainspirował mnie mój własny pupil – chart afgański Paris. Natura obdarzyła go niezwykłą urodą i wdziękiem. Zależało mi na tym, żeby mój pies miał eleganckie i dobrze wykonane smycz i obrożę, a niestety produkty dostępne na rynku mnie w żaden sposób nie satysfakcjonowały. Pomysł przyszedł w związku z tym bardzo naturalnie – z praktycznej potrzeby. Obecnie akcesoria dla psów wykonuję na indywidualne zamówienia, a już wkrótce będą dostępne w moim salonie, a także w Internecie.

Czy na zakończenie naszej rozmowy chciałbyś dodać coś jeszcze?

Wiele pytań jeszcze nie padło, więc może poruszymy je następnym razem…