Często aktorzy rozpoczynający swoją karierę zawodową, zaczynają ją od pracy w teatrze. Z czasem kiedy zostaną zauważeni, otrzymują propozycję grania w filmach i serialach. Jedną z nich była Kasia Warnke, która zdecydowała się występować na ekranie. Niestety, kiedy wróciła do teatru okazało się, że musi zmierzyć się z odtrąceniem przez swoich kolegów z branży.
Kasia Warnke o karierze zawodowej
Aktorka ma za sobą wiele ról serialowych i filmowych. Jej ostatnie produkcje to filmy Vegi np. "Botoks", czy "Kobiety mafii". Jakiś czas temu w rozmowie w podcaście Oświeconych Hedonistów, postanowiła opowiedzieć dlaczego zrezygnowała z kariery teatralnej i zamieniła ją na mały ekran:
Zawsze opuszczałam poczucie bezpieczeństwa. Mówiono mi: „Ty już masz pozycję, możesz mieć spokojne, fajne życie w Krakowie. W Warszawie nie wiadomo co Cię spotka”. Ale ta niewiadoma była dla mnie lepsza
Niestety jej decyzja miała swoje konsekwencje. Z racji, że w show-biznesie nikt jej nie znał, ludzie mogli wyciągnąć błędne wnioski na jej temat, a późniejszy powrót do teatru był utrudniony przez wzgląd na opinie dawnych kolegów po fachu:
Pojawiłam się w przestrzeni show-biznesu. Ludzie nie wiedzieli, kim jestem, co osiągnęłam w życiu. Naraziłam się na to, że ludzie uważali, że jestem taką lalą, która chodzi po czerwonych dywanach, na te imprezy itd.
To środowisko teatralne nieprzychylnie na to patrzyło. Odczułam to bardzo wyraźnie. Wprost mi mówiono, że to jest fatalne, co zrobiłam, że to jest zdrada ideałów którymi żyje to środowisko.
Instagram.com/kasiawarnke
Trudny powrót do teatru
Aktorka powróciła do grania na deskach teatralnych w 2016 roku, kiedy zaczęła występować w Teatrze Studio w Warszawie. Niestety spotkała się z odtrąceniem:
Jak wróciłam do Teatru Studio, to były bardzo wyraźne gesty, niechęć do podania ręki itd.
Jednak Kasia Warnke nie przejmowała się reakcją innych, ponieważ jest świadoma siebie i mechanizmów, jakie rządzą życiem:
a się z tym pogodziłam, bo to było ciekawsze, niż pozostanie w tej przestrzeni. Ja po prostu wybieram, co chce robić. Pozostawanie w przestrzeni bycia artystą, gdzie tak naprawdę nigdy nie jesteś wolna, bo jesteś człowiekiem, masz rodzinę, zobowiązania, musisz zarobić pieniądze, więc nigdy nie jest się do końca wolnym. Myślę, że to jest fałsz i rodzaj pychy, mówienie, że: „my żyjemy ideałami, a ktoś tam zarabia pieniądze, to jest fuj”
Czy dobrze zrobiła, opuszczając teatr?
