Ale mu pojechała!...

Trudno się nie wkurzyć, kiedy cały dzień planujesz osłodzić swoją niedolę odrobiną łakoci, ale tuż po powrocie do domu zastajesz pustą lodówkę... Cała Twoja wrodzona łagodność, cierpliwość i miłość bliźniego znika jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.
Zagryzasz zęby, oddychasz głęboko i powtarzasz w myślach:

"Jestem oazą spokoju. Cholernie wyciszonym kwiatem lotosu na zajebiście spokojnej tafli chrzanionego jeziora.
Jestem wręcz jak cholerny wagon pełen medytujących tybetańskich mnichów".

I dopiero wtedy wybuchasz.