W fortecy milczenia - artykuł

To sama prawda. Tylko mało znana.
Moja koleżanka miała kilka przypadków mutyzmu wybiórczegow swojej praktyce i terapia zakończyła się sukcesem. Z jej obserwacji wynikało, iż ogromną rolę w tym zaburzeniu odgrywała matka. W kilku przypadkach powtórzył się wzorzec - niezaradna matka+deprywacja społeczna+ alkoholizm ojca.

Nat, masz rację. W gruncie rzeczy znam naprawdę sporo związków z bardzo silną więzią dziecka i matki, która jest już rozwódką, albo jej związek jest w stanie daleko zaawansowanego rozkładu. Tyle, że zanim do tego doszło w takim stopniu, że stało się to widoczne, układ był oceniany jako wzorcowy, bo taka silna miłość dziecka do matki i odwrotnie.
Kolejna sprawa - matki depresyjne. Od razu widzę kobiety, które miały pecha zaliczyc depresję porodową, jak czytają ten artykuł i znowu się dołują.
No i w końcu - gdzie zaczyna się nadopiekuńczość, a kończy daleko posunięta troska i zdolność przewidywania?

Dobrze, że wystąpienie ww. nie skutkuje automatycznie mutyzmem.

Takiej sprzeczności doświadczają dzieci matek depresyjnych. Matki te są bowiem mniej skłonne do dostarczania pozytywnej stymulacji i mają trudności we współbrzmieniu ze swoim dzieckiem. Dzieci tych matek częściej płaczą i są niezadowolone.
Innym zaburzeniem w relacji matka-dziecko jest zbyt silna więź emocjonalna. Związek z dzieckiem może rekompensować kobiecie brak prawdziwej, głębokiej i pełnej więzi małżeńskiej. Relacja z dzieckiem staje się wówczas zbyt symbiotyczna, osaczająca, bardziej ograniczająca niż wspierająca jego rozwój. Nadopiekuńcza matka wychowuje dziecko ujawniające lękowy, unikający lub ambiwalentny wzorzec przywiązania. Powodem pojawienia się mutyzmu bywa również emocjonalne odrzucenie dziecka przez rodziców.Odważne stwierdzenia