Dopiero teraz mogę o tym pisać...

bardzo współczuję...
\*/

mój kolega kiedyś tak starcił tatę... pod swoim domem
przyjaciółka mojej mamy kilka tygodni temy straciła ukochanego syna... pod swoim domem

płakać się chce...

Słowa modlitwy: "od nagłej i niespodziewanej śmierci zachowaj nas Panie" nabierają duuużo głębszego sensu.

A zdjęcia były straszne, co prawda nie zbliżenia, praktycznie żadnych szczegółów, ot rozbity samochód, i postać jasnym płaszczyku na przednim siedzeniu. Nigdy tego nie zapomnę....

Agusiek przytulam Cię wirtualnie :usciski:
ja również panicznie boję sie, że któegoś dnia w ciagu sekundy może zgasnąć życie moje lub moich bliskich, ze nie zdążę sie z nimi pożegnać......

a opcja ze zdjęciami...brak mi słów

['] Dla Ewy..........mojej imienniczki i rówieśnicy.

Mam podobne odczucia jak Edie, nie wiem skąd, dlaczego, ale coś siedzi we mnie i boję się, że kiedyś....

Agusiek napisał(a):Uwierzyłam jak zobaczyłam zdjęcia jej rozbitego samochodu z nią w środku.... jakiś debil mi przysłał i odruchowo kliknęłam w linka Uwierzyłam jak zobaczyłam jej zdjęcie pośród wieńców na cmentarzu. Nie mogłam uwierzyć że w tej urnie to Ona....

malinko :usciski:
Brak słów ! To musiałbyć szokujący widok !
Bardzo mi przykro !
['] dla Ewy !

Agusiek jest mi bardzo przykro
takie nieszczęścia uswiadamiaja nam jak kruche jest życie... :(

Uwierzyłam jak zobaczyłam zdjęcia jej rozbitego samochodu z nią w środku.... jakiś debil mi przysłał i odruchowo kliknęłam w linka Uwierzyłam jak zobaczyłam jej zdjęcie pośród wieńców na cmentarzu. Nie mogłam uwierzyć że w tej urnie to Ona....

malinko :usciski:

Agusiek napisał(a):Puciu, tak naprawdę to jesteśmy bezradni wobec życia po prostu.
Niestety tak.... szczególnie w takich chwilach ta bezradność nabiera mocy. Bo tak, na co dzień to nam się wydaje, że mamy wpływ na to i owo, a tak? Dziś przytulę męża mocniej.

Nie znalalam.
Ale czulam kiedys pewnie mniej wiecej to samo, co Ty czujesz dzis.

w smierc tak trudno uwierzyc, Agusiek przytulam wirtualnie :goodman:

Strasznie mi przykro.

malinko - Twoja wypowiedź zabrzmiała tak jakbys znała Ewę

Puciu, tak naprawdę to jesteśmy bezradni wobec życia po prostu.

[quotffe="Agusiek"]słodka malinka napisał(a):
Nawet choroby nie boje sie tak bardzo, jak tych nieoczekiwanych wypadkow...
Z chorobą można próbować walczyć, z wypadkiem... nie ma szans...

Najgorsze jest to że nigdy nie dowiemy się co się stało tak naprawdę. Jechała sama, szeroka droga....
Temat jest gleboki, teraz nie czas na polemizowanie co lepsze... Gwaltowna smierc w wypadku, czy bolesna, dluga, pewna smierc spowodowana ciezka choroba...
Zadajemy sobie pytania, moze gdyby wsiadla do samochodu 2 minuty pozniej, moze gdyby na swiecie nie istnialy samochody lub drzewa...
Wierze w to, ze na kazdego z nas przychodzi pora... Rownoczesnie tak bardzo boli, ze pewnie nikt nigdy nie bedzie w stanie nam wytlumaczyc, dlaczego ona, dlaczego ktos inny...

Spieszmy sie wiec kochac ludzi...

Wiem, ze to boli. Wiem, bo sa setki rzeczy, o ktorych chcialabym jej zdarzyc powiedziec...

Carpe diem - nabiera znaczenia niebywałego. Mnie też to przeraża. Jesteśmy tacy bezradni wobec takich sytuacji.

Aguśku - ściskam Cię mocno ogromnie.

Ediee??????

Aguś, mocno przytulam :usciski:

dla niej:
dla Ciebie :goodman:

Agusiek :goodman:

Najbardziej przerażają mnie nie choroby z którymi można walczyć i zwyciężać lub przynajmniej przygotować się na najgorsze, ale tragiczne wypadki i świadomość, że kilka minut wcześniej lub później dałoby się ich uniknąć :(

\*/

słodka malinka napisał(a):
Nawet choroby nie boje sie tak bardzo, jak tych nieoczekiwanych wypadkow...
Z chorobą można próbować walczyć, z wypadkiem... nie ma szans...

Najgorsze jest to że nigdy nie dowiemy się co się stało tak naprawdę. Jechała sama, szeroka droga....

Przytulam Cie wirtualnie i jedyne co moge powiedziec to to, ze rozumiem co czujesz...
Kilka lat temu zginela moja dobra kolezanka. Mialysmy wtedy po 18 lat...
Za kazdym razem gdy odwiedzam jej grob, zalewam sie potokiem łez i do dzis nie rozumiem dlaczego ona, taka mloda, piekna, madra...

Nawet choroby nie boje sie tak bardzo, jak tych nieoczekiwanych wypadkow...

Boże, aż mam dreszcze...
Bo zawsze w takiej chwili mysle, ze to mogłam byc ja, że zycie jest takie ulotne i że naprawde "nie znamy dnia , ani godziny"

Agusiek! Bardzo mi przykro :goodman:

ediee napisał(a):Aguś :usciski:

Przerażają mnie takie historie, wieści...

i przepraszam, że tu tak to piszę, ale właśnie tego się obawiam, że rośnie we mnie takie drzewo, którego pewnego dnia już obejść nie dam rady :(
Ediee

to straszne... bardzo mocno Cie przytulam. Pamietaj, ze nasi Bliscy sa z nami tak dlugo jak pozostaja w naszej pamieci...

Przeraza mnie ta ulotnosc.. Swiadomosc tego ze kolejny dzien dla nas - dla najblizszych -moze sie nie okazac taki sam jak caly lancuszek wczesniejszych...

Aga, ja już pisałam...teraz przytulam :usciski:

Aguś :usciski:

Przerażają mnie takie historie, wieści...

i przepraszam, że tu tak to piszę, ale właśnie tego się obawiam, że rośnie we mnie takie drzewo, którego pewnego dnia już obejść nie dam rady :(