Co doradzić siostrze bez dzieci?

A ja mam nieco odmienne zdanie. Ja na twoim miejscu poczekałabym na przyjazd siostry, postarała się, żeby w jeden wieczór nic nam nie przeszkadzało i porozmawiała w cztery oczy (bez mężów) przy butelce wina/ kawie/itp. Nie chodzi o to, żeby ją "nawracać" na posiadanie dzieci ale, żeby się dowiedzieć, czy jest szczęśliwa, czy w ich małżeństwie wszystko ok... Nie zawsze można coś zrobić ale szczera, przyjacielska rozmowa może pomóc.

Kwestia posiadania dzieci jest jej sprawą ale kwestia jej szczęścia i ewentualnych kłopotów jest też twoją sprawą bo jest twoją siostrą i ją kochasz. Takie jest moje zdanie.

Boniuta jestem w podobnej sytuacji, mam siostre blixniaczkę i mamy po 32 lata, wiadomo jeszcze czas... ja mam dwoje dzieci zycie tu w POlsce dom, męża , praca, stabilizacja super. A moja ukochana sis mieszka obecnie w Szwajcarii, nie posiada dzieci, zycie to ciągłe podróże, super praca. Mimo iz mieszkałam z nią pzrez 20 lat w jednym pokoju znamy się i do tego przyjaxnimy, nie jestem w stanie jej mówić o dzieciach, że powinna mieć inne zycie. Ona jest szczęśliwa tak jak ma. To jest taka sprawa indywidualna, że nie można naciskać, spytać owszem, ale trzeba wiedzieć kiedy skończyć.

i nie obraź się mieszać do tego inne osoby , żeby pogadały.... nie wydaje mi się..ALE ja ciebie bardzo dobrze rozumiem i ja tez cierpię i jest mi smutno, że nie ma dzieci ale nie moja siostra ona obrała sobie taka droge i ma do tego prawo lol lol

Trzymaj się boniuta ;)

myślę, że zdanie takie jak oresteji, najwięcej moze dac do myslenia, bo ma podobną sytuacje.
ale ja myśle, ze skoro to jest twoja siostra, i od jakiegos czasu zastnawia cie to to ja bym spróbowała porozmawiac, ale tylko RAZ! nie przez telefon tylko poczekła na jej przyjazd i zorganizowała jakis wieczor na którym obie bedziecie sie mogły wygadac. ty powiesz dlaczego cie "martwi" jej bezdzietnosc, ona moze powtórzy to wszytsko co juz mówila, a moze doda cos jeszcze. wtedy wiedziałbys jak to jest i po takiej rozmowie juz z czystym sumieniem nie wracałabys nigdy do tematu.
ja bym tak zrobiła.

A ja już sama nie wiem. Z jednej strony wiem, należy uszanować, w końcu to jej plany, jej życie, jej małżeństwo, jej decyzje.

i tu pojawia się "ale"... w końcu to też Twoja siostra i jest Ci bardzo bliska, więc rozumiem, że się martwisz. I to wspaniale. Bo może ona potrzebuje delikatnego wyciągnięcia ręki. Tyle, że to trzeba byłoby (o ile się zdecydujesz) zrobić z wyczuciem, żeby jeśli pojawią się oznaki "nie chcę o tym gadać NAPRAWDĘ" wycofać się nie raniąc. Ja miałam znajomą, której rodzina wciąż nagabywała w stylu "kiedy, czas ucieka, młodsi nie będziecie itd. I okazało się, że ona potrzebowała innej rozmowy, konkretów, w razie pytań - odpowiedzi, że można inaczej, ale też od razu mówiąc co to oznacza, z czym się wiąże itd. U nich okazało się, że problem był po jego stronie a ona nie chciała nic mówić i dzielnie znosiła przez lata te pytania o wnuki.
Może, gdyby chciała, to taka rozmowa z Kiką byłaby właśnie tym, czego szuka.

No, ale z drugiej strony....

Myślę jak dziewczyny, zeby sie nie wtrącać, ale... to siostra i chyba nienachalnie pogadać powinnaś, bo jeśli ma problem i z mężem się sami borykają to wkońcu mogą się zacząć rozjeżdżać, zwłaszcza jak kupią dom który zacznie być coraz bardziej pusty.

Bardzo podobny przypadek mamy z naszą bliską koleżanką, co prawda ona ma 33 ale jej mąż już 37 i bardzo chce mieć dziecko, a ona ma problem i nawet nie leczy bo się zamknęła w sobie i wpadła w szał pracy, siłowni, kosmetyczek i urządzania mieszkania i powoli małżeństwo jej się rozjeżdża. Zwłaszcza że całe towarzystwo ma już dzieciaki i ona nawet na imprezy z nami przestała chodzić bo ją to drażni.

Pogadaj z siostrą, może po prostu nie chce albo się boi

z jednej strony sobie mysle, ze nie powinnas sie wtracac
a z drugiej.. hmm moze jakos wysaduj, tak delikatnie?
Pokaz siostrze zielone swiatlo, ze moze z Toba o tym porozmiawiac? O tym, ze np nie chce dziecka, i o tym ze nie wychodzi, czy tez miec nie moze..

buniuta napisał(a):
Mimo, że jest dla mnie "stara i głupia", a ja dla niej "gruba i brzydka"

Widzisz Bunita - i dlatego zazdroszcze Ci - bo ja jestem jedynaczka....
:)

Utwierdzamy Cie - owszem - ale wyrzutow nie powinnas miec. Skoro robisz to co czujesz a my czujemy tak samo 8)

katarinka7 napisał(a): nie nagabując.
Słowo wyjasnienia - ja nie nagabuje. Nie drążę. Jeszcze ze dwa lata temu pytałam. Teraz nie rozmawiamy o tym wcale.
A rozmawiamy prawie codziennie.
DobraC napisał(a):
To jej - a wlasciwie ich - sprawa.
I napewno kochasz ja. Niezaleznie od tego czy ma dzieci czy nie..
Jasne, że ją kocham niezależnie od wszystkiego... Mimo, że jest dla mnie "stara i głupia", a ja dla niej "gruba i brzydka"
Czasem tylko myślę, że coś ją trapi - a ona nic nie mówi - bo jest typem - przegryzę się z tym problemem sama - to przejdzie.
awangarda w stylu retro napisał(a):
buniuta napisał:
Czy czekać i pozwolić jej żyć własnym życiem i odwalić sie od jej palnów.

swiete slowa buniuta Wink
Widzisz AVA, ja tak właśnie robię i mam pewne obawy czy robię dobrze!

Tak czy inaczej! Dzięki dziewczyny za opinie z drugiej strony!
Właściwie potwierdziłyście mnie w tym co robię - obarczona wyrzutami sumienia - że nic ni robię!

Zgadzam się z dziewczynami.
Może jeszcze być tak, że ona ma OGROMNY problem z zaciązeniem, z którym zmaga się od lat, a po prostu nie potrafi o tym powiedzieć i przykrywa to płaszczykiem imprez, podróży itp. - nawet sama przed sobą.
Może słowa o "decydowaniu się na dziecko" ogromnie ją ranią, bo to jest to czego nie moze mieć, a pragnie bardzo.
Nie zawsze jest tak, ze jak ktoś ma taki problem to otwarcie o tym mówi. Nieraz nie jest w stanie.
Myślę, ze dopóki nie mówi/wypiera/maskuje/minimalizuje/obraca w żart itp. to ma nadzieję, że jeszcze sie uda, jeszcze się nie pogodziła.

Albo są inne względy.
Na pewno jednak jakby chciała o tym pogadać to by pogadała. Jak nie to nalezy jej dac spokój.

No wlasnie.
Moj maz na moje narzekania (oj byly takie na poczatku) ze teraz to pracy nie zmienie a przyszedl dobry czas - powiedzial swiete slowa : "NIE MA DOBREGO CZASU NA DZIECKO". Bo albo za wygodnie, albo za male mieszkanie, albo akurat nowa praca, albo wyjazd etc....
Co oznacza ze czasem lepiej dziecku dac szanse niz wlasny pokoj...

Ale....

mysle ze do tego trzeba dorosnac. Choc w przypadku Twojej siostry to moze byc ta wygoda (samej mi ciezko przyzwyczaic sie do mysli jak wywroci sie moj swiat...).
Ale to JEJ SPRAWA....

Ja bym nie pytala. Nie drazyla. To jej - a wlasciwie ich - sprawa. Inaczej - gdyby cos im sie totalnie (tfu tfu) pokitrasilo - moze nie przyjsc do Ciebie po pomoc, porade, wyplakanie.... A przeciez to Twoja siostra. I napewno kochasz ja. Niezaleznie od tego czy ma dzieci czy nie..

Powodzenia!

buniuta napisał(a):Czy czekać i pozwolić jej żyć własnym życiem i odwalić sie od jej palnów.
swiete slowa buniuta ;)

Baniuta, z perspektywy osoby bezdzietnej, ktorej zyczliwi nieustannie przypominaja o zegarze biologicznym, uwazam, ze powinnas
buniuta napisał(a): pozwolić jej żyć własnym życiem i odwalić sie od jej palnów.
W sytuacji kiedy nieustannie slysze pytania o potomstwo i dobre rady w tym zakresie, darze niewspolmierna miloscia moje rodzenstwo i rodzicow, ktorzy uwazaja, ze to moja osobista sprawa.
Bardzo szanuje ich za takie podejcie.

A jak sama slusznie zauwazylas - nie kazdy musi/chce/moze miec dzieci.

Ja myśle, że kwestia "posiadać dziecko czy nie" jest tak bardzo intymną sprawą że nie należy się wtrącać nagabywać itd - nawet jesli to naj najbliższa siostra.

Można ewentualnie ogólnie wejść rozmową na temat wbrew pozorom wcale nia tak oczywistego łatwego zaciążenia, kłopotów, badań itd - ale moim zdaniem nie personalnie i nie nagabując.

amelani napisał(a):
Inna sprawa, że być może nie zdąży się już zdecydować na dziecko (w końcu to tylko 3 lata do 40.)
No właśnie....
amelani napisał(a):
, ale to tylko jej sprawa - tak uważam.
Dzięki!

Buniuta, rozumiem, że zależy ci na szczęściu siostry, na tym, by również mogła doświadczyć "cudu macierzyństwa" (?) itd, itp, ale myśle, że jest to jedna z tych decyzji, gdzie nie mamy prawa nikomu mówić, co powinien, nikogo ustawiać czy prostować...
Więc chyba powinnaś "pozwolić jej żyć własnym życiem i odwalić sie od jej planów".
W końcu widzi ciebie z Matem i jeżeli miałoby ją coś ruszyć to by ruszyło! Może czuje się niedojrzała do macierzyństwa (piszesz, że to typ imprezowy) - i nawet jeśli ty uważasz, że jest inaczej, to chyba przede wszystkim jej zdanie i opinia się tu liczy.
Inna sprawa, że być może nie zdąży się już zdecydować na dziecko (w końcu to tylko 3 lata do 40.), ale to tylko jej sprawa - tak uważam.

Może na święta...
Dzięki KIKA...też sobie o Tobie myślałam w kwestii rozmowy ....

A kiedy będzie przylatuje?

Bo jesli chodzi o problemy zaciążeniowe to ja mogę z nia pogadać...