Jak sobie poradzić z depresją przedporodową?

Foczko doskonale Cię rozumiem bo ja przechodziłam dokładnie przez to samo...jak czytałam Twojego posta to tak jakby czytała swoje własne słowa...dla mnie ostatnie 2-3 miesiace to był koszmar...siedziałam i płakałam...ciągle było mi źle i czułam się okropnie a w głowie miałam 10000 głupich myśli...

Co do porodu...może porozmawiaj o cesarce...ja panicznie bałam się porodu naturlanego ale porozmawiałam z moim lekarzem i jeśli ogarnełaby mnie panika miała być cesarka...panika mnie ogarneła, poród naturlany nie rozwijał się i było cięcie...naprawdę czułam się znacznie spokojniejsza...

Mam nadzieje, że wszystko będzie dobrze...mnie trzymało aż do 2 tygodni po porodzie ale teraz depresja mija powoli i mam się znacznie lepiej...czego i Tobie życzę

Foczka napisał(a):A jak na razie zaplanowalam sobie mamusiowo-ciezarowkowe spotkanie na sobote i moze kolezanki odciagna mnie troszke od tych negatywnych odczuc.

Jak na razie staram sie relaksowac.

Bardzo wam dziekuje :D
Super :)
Z pewnością poczujesz się lepiej :) miłego weekendu i spotkania!

Dzieki dziewczyny. Takie slowa podnosza na duchu.

Staram sie uspokoic, tylko czasem mam takie akcje, ze po prostu nie potrafie zapanowac nad lzami i czarnymi myslami.

Wlasnie pogadalam sobie z kolezanka w ciazy o 3 tyg mlodszej i przynajmniej wiem, ze nie tylko ja tak swiruje. To tez poprawia podejscie do tematu, choc absolutnie nikomu nie zycze tak podlego nastroju.

A jak na razie zaplanowalam sobie mamusiowo-ciezarowkowe spotkanie na sobote i moze kolezanki odciagna mnie troszke od tych negatywnych odczuc.

Jak na razie staram sie relaksowac.

Bardzo wam dziekuje :D

Nie załamuj się. tez uważam że ciąza powinna trwac maksymalnie 6 miesiecy bo tylko tyle jest człowiek w stanie się nia cieszyć i do tego czasu wygląda jak człowiek taki zgrabniutki jeszcze ten brzuszek itd, potem człowiek juz ma dość. A potem to już siedzi jak na szpilkach bojąc się, że przegapi moment, że już się zaczęło. Zmęczenie przedporodowe to nic w porównaniu z pierwszym tygodniem po porodzie, kiedy panuje totalny chaos i wpatrując się w najcudowniejszą kruszynę nie można uwierzyć, że to własne dziecko. Moja rada poczytaj sobie książki bo potem nie prędko będziesz miała na to czas i siły. Przyszykuj sobie torbe do szpitala. Przejrzyj ciuszki dla maluszka i dokonaj ostanich dzieciowych zakupów. A poród naturalny wcale nei taki straszny, do przyjemności nie należy ale da się wytrzymac a jaka fajna nagroda. Wreszcie widzisz jak wygląda ten mały człowieczek (z dumą patrzysz, ze ma Twoją bródkę, albo śmieszną czyprynkę i takie małe stópki). To juz niedługo.

mama bedziesz super !!
.................................................
nic dziwnego ze jest ci zle skoro lekarze nastawili cie na cos innego, ale wszystko sie ulozy:)

hmm tylko wtrace male zdanie - moze jak zmienisz szampon to wlosy beda ladniejsze?? najlepiej jakis oryginalny z salonu fryzjerskiego!! one troche kosztuja ale daja bardzo dobre efekty:)

trzymaj sie
pozdrawiam cie cieplutko:)

Foczko, odpręż się, jesteś niespokojna i udziela się to dziecku.
Na mnie źle wpływały same myśli na temat wizyty w szkole rodzenia więc sobie ten rozdział podarowałam :)
Porozmawiaj z mężem, to nowa sytuacja dla niego i pewnie trudno mu się odnaleźć, nie wie co zrobić. Zastanów się i powiedz mężowi czego oczekujesz i potrzebujesz, kobiety w ciąży często uważają się za nieatrakcyjne, a partnerom się bardzo podobają :) i nie dołuj się, już niedługo będziesz tulić maluszka.
Poród naturalny też nie jest czymś strasznym, zmień tylko swoje nastawienie :)
Pozdrawiam Cię serdecznie :usciski:

Foczko, hormony Ci szaleja i jestes przemeczona. Macierzynstwo nie jest proste ale z czasem daje ogromna radosc i szczescie. Zbieraj sily, odpoczywaj i folguj sobie. Ja do konca nie wierzylam, ze naprawde nosze dziecko pod sercem. Termin porodu chcialam odwlec w nieskonczonosc bo balam sie, ze nie bede potrafila pokochac tego dziecka, ze moj egoizm zwyciezy i bede miec pretensje do dziecka, ze mi tylko przeszkadza. 2 dni przed terminem trafilam do szpitala i na wiesc, ze musze zostac i ze moze juz dzis urodzi sie dziecko plakalam przerazona z bezsilnosci i tego, ze nie mozna juz cofnac tego procesu. Lekarz zazartowal, ze zwykle ciaza konczy sie porodem i kiedys musze urodzic... Bylam pewna, ze urodze naturalnie, napne sie i juz! Skonczylo sie cesarka, problemami z karmieniem, problemami z Mala, na ktore wogole nie bylam przygotowana. Uslyszalam, ze im trudniejsze poczatki tym pozniej jest latwiej. I to prawda. Im mniej oczekiwan tym szybciej sobie radzisz z "urokami" pierwszych dni. A Ty juz teraz masz pod gorke wiec po porodzie bedzie z gorki! Bedziesz swietna Mama bo masz swiadomosc, ze swoim zlym humorem mozesz szkodzic dziecku i nakrecasz sie wyrzutami sumienia i kolo sie zamyka. Docen ostatnie chwile swobody. Spisz kiedy chcesz, jesz kiedy chcesz, wychodzisz gdzie chcesz... Luksus! Aaaa... Weroniczka jest najwiekszym szczesciem i radoscia, mimo, ze czasami pada sie na twarz np. przez 2 ostatnie dni kiedy jest chora i bardzo sie meczy.

Kochana Foczko, nie przejmuj się niestety tak to z nami jest że im bliżej porodu to człowiek ma coraz większe obawy. Nie martw się zły nastrój minie a może to taz pogoda też tak na nas wpływa. Będzie dobrze :) Pozdrowienia.