"Miałem tylko skręcić meble nowej sąsiadce. Rozwód był tylko kwestią czasu"

Publikujemy list naszego czytelnika. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Beata była nową sąsiadką w naszym bloku

Jej pojawienie się w naszej społeczności wywołało spore zainteresowanie, szczególnie wśród mężczyzn. Ładna, eteryczna, drobna blondynka z pięknym uśmiechem, który potrafił rozświetlić nawet najbardziej ponury dzień. Jej delikatność przyciągała uwagę, a ja, mimo że starałem się ignorować te uczucia, nie mogłem zaprzeczyć, że coś mnie w niej fascynowało. Była zupełnym przeciwieństwem mojej żony, która z biegiem lat stała się bardziej surowa i wymagająca, a nasze małżeństwo coraz bardziej przypominało rutynę niż miłość.

Starałem się trzymać na dystans, powstrzymywałem się przed myślami, które mogłyby mnie wciągnąć w nieodpowiednie rejony, bo przecież byłem żonaty. Ale Beata była jak magnes, a ja, choć wiedziałem, że to niebezpieczne, nie mogłem się od niej uwolnić. Była zawsze uśmiechnięta, a jej serdeczność i naturalna lekkość bycia sprawiały, że chciałem spędzać z nią więcej czasu.

Tydzień po tym, jak się wprowadziła, spotkałem ją na klatce schodowej. Była lekko zakłopotana, a jej uśmiech wydawał się tym razem bardziej niepewny. Poprosiła mnie o pomoc w skręceniu nowych mebli, które właśnie przywieziono do jej mieszkania. Nie umiałem jej odmówić. Może to była tylko chęć bycia uprzejmym, może zwykła sąsiedzka przysługa, ale coś głęboko we mnie mówiło, że to początek czegoś więcej. Nie spodziewałem się jednak, jak bardzo ta decyzja zmieni moje życie.

Jeszcze tego samego wieczoru zjawiłem się u niej z narzędziami. Drzwi do jej mieszkania były lekko uchylone, a gdy wszedłem, poczułem zapach świeżych kwiatów i ciepłą, przytulną atmosferę. Beata krzątała się po salonie, układając rzeczy w nowo zakupionej komodzie. Jej obecność, bliskość i ta subtelna, niewymuszona zmysłowość sprawiały, że mój opór topniał z każdą minutą. Pracowałem nad meblami, ale mój umysł był gdzie indziej. Czułem, jak między nami narasta napięcie, które stawało się coraz bardziej namacalne.

Canva

Pocałowałem sąsiadkę

Po kilku godzinach, gdy skończyłem skręcać ostatni element, Beata podziękowała mi z uśmiechem, który zawierał w sobie coś więcej niż zwykłą wdzięczność. Nie wiem, jak to się stało, ale zanim zdążyłem się opamiętać, przyciągnąłem ją do siebie i pocałowałem. Była chwila zawahania, po czym odpowiedziała mi z pasją, której dawno nie czułem. Wszystkie moje wątpliwości, moralne dylematy, wszystko to zniknęło w jednym momencie.

Tej nocy zdradziłem moją żonę. Wiedziałem, że nie ma już powrotu. Beata była jak zakazany owoc, który raz skosztowany, nie pozwalał o sobie zapomnieć. Czułem się rozdarty, pełen winy, ale jednocześnie żywy jak nigdy wcześniej. Każdy dzień po tym wydarzeniu był naznaczony wewnętrzną walką – pomiędzy lojalnością a pragnieniem, pomiędzy odpowiedzialnością a namiętnością.

Rozwód stał się nieunikniony. Moje małżeństwo, które już wcześniej było w rozsypce, teraz ostatecznie runęło. Beata była katalizatorem, ale prawda jest taka, że to, co było między mną a moją żoną, już dawno się wypaliło. Patrząc wstecz, wiem, że wszystko to było tylko kwestią czasu. Decyzja, by pomóc Beacie, była tylko kroplą, która przelała czarę goryczy.

Mateusz