"Rodzice okłamywali mnie całe życie. Ten człowiek nie jest moim ojcem"

"Byłam prześladowana w szkole z powodu koloru swoich włosów"

Nie miałam łatwo w gimnazjum i liceum. Dzieci często ze mnie żartowały i przezywały, nazywając mnie „rudą wiewiórką”. Dzieci z piegami i rudymi włosami nigdy nie mają łatwo, dlatego nie bez pozoru to właśnie mój wygląd zewnętrzny stał się moim największym kompleksem, tym bardziej, że moja mama ma piękne czarne kręcone włosy, podobnie jak moja młodsza siostra.

Tata natomiast także jest brunetem, podobnie jak niemal cała moja rodzina. Właściwie, jak teraz o tym myślę, to wszyscy w rodzinie mają czarne włosy, oprócz mnie…

O tym, że coś z moimi genami jest nie tak, pomyślałam po raz pierwszy w gimnazjum, gdy pani nauczycielka zapytała, po kim odziedziczyłam taki kolor włosów. Totalnie mnie zatkało i nie wiedziałam, co odpowiedzieć. Stwierdziłam, że chyba po dalekich przodkach, bo moja mama i tata mają czarne włosy. Nauczycielka trochę się zdziwiła, ale odparła, że może mama po prostu farbuje włosy. Ha! O tym nie pomyślałam, może rzeczywiście swoją przypadłość odziedziczyłam po mamie.

Wróciłam wcześniej do domu i przeszukałam wszystkie albumy ze zdjęciami. Niestety moja nadzieja okazała się płonna. Na wszystkich zdjęciach z dzieciństwa, mama ma czarne włosy.

Pixabay

"Rodzice okłamywali mnie przez tyle lat"

Zamknęłam się w swoim pokoju i płakałam przez kilka godzin. Moja mama mnie wołała. Gdy nie odpowiadałam, usłyszałam, jak mama wchodzi po schodach i otwiera drzwi.

Co się stało córeczko, czemu płaczesz?

Spojrzałam na nią z wyrzutem.

Mamo, jak mogłaś mnie okłamywać przez tyle lat. Powiedz mi wreszcie prawdę. Powiedz mi, czyją córką jestem i przestań mnie okłamywać.

Widziałam smutek na jej twarzy.

Tak, masz rację, powinnam Ci już dawno powiedzieć. Jesteś moją córką, ale twój tata nie jest Twoim biologicznym ojcem. Twojego biologicznego ojca poznałam przed tym, jak wyszłam za mąż za Twojego tatę. To była piękna przygoda mojego życia. Byłam na wyjeździe zagranicznym w Dublinie w Irlandii. Wiesz, coś takiego jak dzisiejszy Erasmus. Pewnego dnia wybrałyśmy się z koleżanką do klubu i tam poznałam Johnego, rudego Irlandczyka. Był taki miły, uprzejmy, szarmancki i jednocześnie pewny siebie. Spędziliśmy ze sobą… czas i już nigdy więcej się nie spotkaliśmy. Gdy wróciłam do Polski, zorientowałam się, że jestem w ciąży. W tym czasie poznałam twojego tatę, który mnie zaakceptował i zgodził się wychowywać Cię, jak swoje dziecko. Wiem, że to dla Ciebie trudne, ale Twój tata naprawdę Cię kocha

Jej słowa mną wstrząsnęły. Tyle lat żyłam w nieświadomości okłamywana przez swoich najbliższych. Jak mam wrócić do życia? Nie mogę udawać, że nic się nie stało. Kim jest teraz ten człowiek, który całe życie mnie wychowywał?

Ewelina