Czy dziecko powinno chodzić boso?

Racja racja--- bieganie na bosaka po trawie, pisaku, czy kamyczkach- owszem ale nie po śliskiej podłodze w domu-kafle, panele. Najczęscirj nie mamy teraz dywanów w domu i dziecko nie powinno biegać boso po śliskiej powierzchni, ponieważ może nauczyć się źle obciążać stopy i potem mogą pojawić się problemy A kapcie po domu- najlepiej ze sztywnym zapiętkiem.

monia:) napisał(a):Zachęcaj dziecko w lecie do zabawy na bosaka na trawie, kamykach, piasku. To nie tylko świetna zabawa, ale również gimnastyka wzmacniająca mięśnie stóp.

Dzieki za info, a własciwie caly wyklad.

Mobik

Ale wykład :o

ĆWICZENIA KORYGUJĄCE WADY POSTAWY PŁASKOSTOPIE

Stwierdzane u dzieci i młodzieży szkolnej częste występowanie wad statycznych kończyn dolnych, szczególnie płaskostopia, zmusza do zastosowania środków zaradczych. Dużą rolę może m.in. spełnić tu nauczyciel wychowania fizycznego, zarówno w swej pracy lekcyjnej, jak i pozalekcyjnej.
Funkcja stopy – zarówno podporowa, jak i nośna – wymaga wydolnego pod względem statycznym i dynamicznym układu kostnego, więzadłowego i mięśniowego.
W warunkach pracy nauczyciela wychowania fizycznego najbardziej dostępne wydają się usystematyzowane oględziny poprzedzone wywiadem. Oględzin dokonuje się w warunkach obciążenia, obciążenia ciężarem własnym, obciążenia dodatkowego. Obserwuje się wysokość sklepienia stopy, kształt łuków, oś stopy, palucha i kości piętowej, zakres ruchów w stawach. Z metod obiektywnych najbardziej rozpowszechniona, prosta w wykonaniu jest plantokonturografia. Można ją też wykorzystać w samokontroli i samoocenie przez uczniów. Odbitki uzyskuje się przez postawienie na papierze stopy – zwilżonej odpowiednim roztworem, np. pomazanej farbą drukarską plakatową. Metoda ta jest warta stosowania w pracy nauczyciela wychowania fizycznego, ze względu na małą czasochłonność, zarówno przy przeprowadzaniu badania jak i opracowywaniu materiałów.
Profilaktyka i korekcja płaskostopia uwzględnia tryb życia, wiek, płeć, ćwiczenia, obuwie oraz stopień zaawansowania wady. Z najczęstszych zaleceń – oprócz codziennych ćwiczeń, które powinno wykonywać w szkole i domu każde dziecko z płaskostopiem – jest bezpośredni kontakt stopy z nierównym naturalnym podłożem np. bieganie po trawie, żwirze, po suchym ciepłym piasku. Świetnym uzupełnieniem jest jazda na rowerze ze stopami dostającymi pedałów dosiężnie. Zmusza to stopę do energicznej pracy w warunkach odciążenia. W przypadku nie korzystnej aury, najprostszą formą imitującą naturalny teren, powodujący oddziaływanie podobne do chodzenia po kamykach, szyszkach, rżysku jest dysk ,,Ufo”. Dochodzi wówczas do pobudzenia i odruchowego skurczu obronnego mięśni krótkich w stopach, powodując stopniowe ich wzmacnianie.
Przykładowe ćwiczenia:
1. Stajemy na dysku możliwie szeroko stopami i wykonujemy ruchy kołysania poprzez przenoszenie ciężaru ciała:
a/ z pięt na palce i z powrotem (kołyszemy się na dysku w przód i w tył)
b/ z jednej nogi na drugą (kołysanie na boki)
c/ kołysanie okrężne (podobnie jak przy ,,hula-hop”)
2. Stojąc na dysku wykonujemy ruchy półobrotowe przesuwając się razem z dyskiem w przód i w tył.
3. Stojąc na dysku wykonujemy wolno przysiady, łącznie ze skrętami tułowia (jak przy jeździe na nartach).
4. Stajemy na dysku i przestępujemy z jednej nogi na drugą (intensywny masaż akupresurowy stop).
5. Pw – siad na ławeczce , ruch – chwytanie palcami stóp leżących przedmiotów.
6. Pw – siad płaski podparty, ruch – wykonać wszystkie możliwe ruchy w stawie skokowym.
7. Pw – leżenie tyłem, RR w bok, ruch – uniesienie nóg w górę, rozchylenie kolan na boki i ,,bicie brawa stopami”.
8. Pw – siad na ławeczce, ruch – chwytanie palcami stóp kredki i próby malowania.
9. Pw – siad na ławeczce, ołówek pod palcami stopy połączony z ekspanderem, ruch – zgięcie podeszwowe z rozciąganiem skspandora.
10. Pw – siad na ławeczce, ruch – rolowanie palcami stóp wałka Thomsona.
11. Siad na ławeczce, szarfa pod palcami stóp, ruch – zginanie palców, oporowanie szarfy.
12. Pw – siad, ruch – chwyt woreczka i przekładanie go nad kolanem drugiej nogi.
13. Pw – siad, chwyt szarfy palcami stopy, przesuwanie wzdłuż wyprostowanej drugiej nogi.
14. Pw – siad, ruch – wznos NN, rozciąganie szarfy.
15. Pw – stanie na pierwszym szczeblu drabinki, ruch – wspięcie i opuszczenie pięt aż do zetknięcia z podłogą.

Podane przykłady ćwiczeń nie są jedynymi ćwiczeniami, które powinny być stosowane na gimnastyce korekcyjnej i na zajęciach z wychowania fizycznego. Dobór ćwiczeń zależy od inwencji prowadzącego. Dla dzieci ćwiczenia można dodatkowo urozmaicić poprzez formę zabawy np. wyścigi, łapanie i rzucanie piłki, ćwiczenia przy muzyce itp. Należy pamiętać również o nauce poprawnego chodu i ćwiczenia w marszu są ważnym etapem, gdyż chód stanowi podstawową życiową funkcją kończyn dolnych. Trzeba zwrócić uwagę na równoległe stawianie stóp i tzw. marsz korekcyjny wykonujemy w maksymalnym wspięciu.

http://www.republika.pl/apk_wf2/plaskostopie.doc

PŁASKOSTOPIE

Rodzice dzieci, które rozpoczęły stawanie mogą być zaniepokojeniu kształtem stóp. Pamiętać należy, że do około 4 roku życia występuje tak zwane płaskostopie fizjologiczne związane z obecną poduszką tłuszczową okolicy sklepienia, która wygładza zarys. Dodatkowo dość słabo działające jeszcze mięśnie stopy, nie utrzymują łuków, tak jak to będą czynić w późniejszym czasie. W początkowym okresie płaskostopie fizjologiczne pozwala na zwiększenie powierzchni podparcia, aby zapewnić lepszą równowagę stojącemu czy też chodzącemu maluchowi. Efekt płaskich stóp wzmaga się przy szerokie rozstawianie nóżek, co czyni niezdarnie poruszające się niemowlę.

http://www.dzieckook.pl/rozwoj/rozw_9m.html

Do drobnych problemów ortopedycznych zalicza się stawianie stóp do środka, kolana szpotawe i koślawe oraz płaskie stopy. Jeżeli któraś z tych dolegliwości występuje u dziecka, to jest to powód do niepokoju. Lekarz powinien zbadać pociechę, żeby móc stwierdzić, co jest przyczyną usterek ortopedycznych. Zdarza się bowiem, że świadczą one o poważniejszej chorobie.

Stopa szpotawa, inaczej przywiedziona, to bardzo częsty problem wśród dzieci. Można ją zauważyć tuż po urodzeniu. Staje się ona poważnym utrapieniem, jeżeli maleństwo uczy się stawiać swoje pierwsze samodzielne kroki. Niestety, szpotawa stopa w dużym stopniu utrudnia chodzenie. Maluszek bardzo często się przewraca.

Trzeba odróżnić stopę szpotawą od końsko-szpotawej. W przypadku stopy szpotowatej nieprawidłowa jest budowa tylko i wyłącznie przedniej części stopy. Pięta umiejscowiona jest w linii goleni, a maluszek potrafi zgiąć stópkę o 90 st. lub nawet więcej.

Stopa szpotawa najczęściej sama ulega korekcji. Nie trzeba stosować specjalnych zabiegów. Poprawa następuje samoczynnie około trzeciego lub czwartego roku życia. Nie zawsze jednak dzieje się tak, jak się tego oczekuje. W 10% wszystkich przypadków stopa dalej pozostaje szpotawa. Wtedy trzeba się zastanowić, co dalej. Zdarza się, że możliwa będzie dalsza samoistna korekcja stopy, jeśli wykaże się odrobinę cierpliwości. Nie zawsze jednak poprawa nastąpi, a zbyt długie oczekiwanie na poprawę może wpłynąć niekorzystnie na wyleczenie. Warto więc zastanowić się nad podjęciem leczenia. Wymaga ono założenia opatrunku gipsowego, rzadziej konieczna jest operacja chirurgiczna.

Innym występującym wśród dzieci problemem ortopedycznym jest przyśrodkowe skręcenie piszczeli. Polega ono na tym, że kiedy kolano jest skierowane do przodu, to stopa obrócona jest do środka, mniej więcej o 20-30 st. U dorosłego prawidłowo zrotowana stopa skierowana jest do zewnątrz. Skręcenie przyśrodkowe w większości wypadków ustępuje samoistnie do około trzeciego, czwartego roku życia.

Szpotawe kolana szczególnie często występują u dzieci z zachodnich Indii i Afryki Zachodniej. Niepokojące jest, jeżeli kości nieprawidłowo wzrastają w obrębie nasad. Powoduje to, że skrzywienie znajduje się tuż pod kolanem.

Innym problemem ortopedycznym, który często występuje u dzieci, jest krzywica niedoborowa. Jej charakterystyczną cechą jest wyraźne skrzywienie piszczeli. W celu stwierdzenia krzywicy niedoborowej należy zwrócić uwagę na zgrubienia w okolicy kostek, kolan, nadgarstków. Charakterystyczne jest jeszcze rozmiękanie kości czaszki, bruzda Harrisona, różniec krzywiczy.

Przyczyną krzywicy jest niedobór witaminy D w organizmie. Jest ona niezbędna do prawidłowego działania układu mięśniowego i nerwowego. Aktywuje ona wchłaniane wapnia w jelicie cienkim. Wapń i fosforany stanowią mineralny budulec. Bez niego kości będą bardzo słabe. Z tego powodu będzie dochodziło do wielu wad. Jedną z nich jest krzywica.

Krzywica najczęściej rozwija się w wieku niemowlęcym. Wtedy zapotrzebowanie na witaminę D jest największe. Wynika to z faktu, że okres niemowlęcy cechuje się bardzo intensywnym rozwojem fizycznym maleństwa.

Częstym problem wśród dzieci jest utrwalone przodoskręcenie kości udowej. Polega ono na tym, że cała noga jest od biodra skręcona ku środkowi. Dziecko z taką wadą siada w charakterystyczny sposób. Polega to na tym, że siedząc, rozkłada nogi na zewnątrz. W większości wypadków, u około 80% dzieci, przodoskręcenie ustępuje około ósmego roku życia. Stosowanie butów ortopedycznych, specjalnych szyn nie jest skuteczne. Jeżeli wada nie mija po ukończeniu ósmego roku życia, to dziecko musi zostać poddane operacji osteotomii kości udowej.

Spotykane jest też tyłoskręcenie kości udowej, które polega na tym, że dziecko stawia stopy na zewnątrz. Maluszek stoi, leży z nogami zrotowanymi o 90 st. w kierunku zewnętrznym. Przy próbie wyprostowania nóg w stawie biodrowym nie ma widocznego żadnego ruchu skręcania do wewnątrz. Rotacja zewnętrzna może być spowodowana wrodzonym zwichnięciem stawu biodrowego, dlatego warto zwrócić uwagę na zakres odwodzenia przy zgięciu kończyn w stawach biodrowych.

Częstą wadą ortopedyczną są koślawe kolana. U 75% dzieci w wieku od dwóch do czterech lat, które siedzą ze złączonymi kolanami, można zauważyć odległość między kostkami przyśrodkowymi. Jeżeli dziecko leży, to odległość między kolanami, którą można zaakceptować, to 9 cm. Specjalistyczne obuwie, szyny, stosowanie ćwiczeń raczej nie mają żadnego wpływu na leczenie wady.

W przypadku koślawych kolan niepokojące jest, jeżeli widać asymetrię, niski wzrost, zniekształcenia kostne. Świadczą one o tym, że problem jest dość poważny i należy jak najszybciej zasięgnąć porady specjalisty. Koślawe kolana powinny po jakimś czasie same ulec korekcji. W niektórych przypadkach zdarza się jednak, że wada nie zanika samoistnie. W takim wypadku powinno zostać dokonane spięcie przyśrodkowych części nasad. Zabieg ten wykonuje się, gdy dziecko ma około 10 lat. Korekcję można także przeprowadzić u dorosłych, stosując osteotomię korekcyjną.

Do drobnych problemów ortopedycznych zalicza się płaskie stopy. Ogólnie płaskie stopy można podzielić na dwie grupy. Do pierwszej będą należały stopy, które, choć nie są dobrze wyprofilowane, nie sprawiają żadnego bólu. W drugiej grupie będą się znajdować stopy, które będą przyczyną bólu, będą sztywne, o nadmiernej ruchomości. Innymi słowy - będą słabe lub spastyczne.

Większość dzieci cierpiących na płaskostopie nie skarży się na żaden ból. Ponadto w niektórych przypadkach płaskostopie jest wynikiem uwarunkowania rodzinnego albo przynależności do jakiejś rasy. Specjalistyczne obuwie, ćwiczenia zazwyczaj nie dają upragnionych efektów. W niektórych przypadkach stosuje się zabiegi chirurgiczne. Jest to jednak zjawisko rzadkie.

W grupie dzieci, którym występujące płaskostopie sprawia ból, sprawa jest poważniejsza. Istnieje wtedy możliwość zaburzeń kostnych lub zapalnych w obrębie stopy. Taki stan wymaga postawienia prawidłowej diagnozy i podjęcia leczenia. Bywa, że płaskostopie to wada, która może wskazywać na poważniejszą chorobę, np. wiotkość stawów, porażenie mózgowe, strzałkowe spastyczne stopy, zespół Downa.

U dzieci może też pojawić się wiotkość stawów. Należy ją podejrzewać szczególnie w przypadku maluchów, które chodzą niezdarnie. O wiotkości stawów świadczą pewne symptomy. Jeżeli występują przynajmniej trzy z nich, to można mówić prawie na pewno o wiotkości stawów. W kończynie górnej do symptomów tych należą: nadmierny wyprost nadgarstka oraz stawów śródręczno-policzkowych, kciuka, łokci. W kończynie dolnej do niepokojących objawów należą: nadmierny wyprost w stawie kolanowym lub kostce. Na wiotkość stawów często mają wpływ zależności rodzinne. Wiotkość może stanowić również powód do podejrzewania jakiegoś uogólnionego zaburzenia, np. osteogenesis imperfecta, zespołu Ehlersa-Danlosa czy zespołu Marfana.

Rodzice, którzy zgłaszają się do specjalisty, nierzadko są bardzo przerażeni. W wielu wypadkach nie ma specjalnych powodów do obaw. Większość drobnych wad ortopedycznych po jakimś czasie sama się koryguje. Przypadków, w których tak się nie dzieje, jest mało. Trzeba uzbroić się w cierpliwość. Ingerencja chirurgiczna należy do rzadkości. Ważne jest, aby rodzice wiedzieli, na czym polega dana wada i jakie są dalsze rokowania.

http://www.urwis.pl/modules/news/article.php?storyid=175

Buty ortopedyczne, które są dostępne w każdym sklepie obuwniczym dla dzieci charakteryzujące się usztywnionymi, podwyższonymi cholewkami i wyprofilowaną podeszwą (z wyciętym przodem na paluszki) są niezdrowe dla stawiającego pierwsze kroki maluszka. Nasza 4 letnia córeczka, która stawiała swoje pierwsze kroczki w takich bucikach (poleconych przez pediatrę) w wieku 3,5 lat po kontrolnej wizycie u ortopedy okazało się, że te buciki spowodowały płaskostopie przodujące. Ortopeda szybko wykrył przyczynę tej wady, winowajcą okazały się buciki ortopedyczne. Buty te są sztywne, usztywniają nóżkę a nie kształtują rozwijającą się stopkę, powodują uczucie porównywane do noszenia butów narciarskich, podeszwa natomiast zgina się ciężko i w niewłaściwym miejscu, a mianowicie w połowie, co jest bardzo niezdrowe dla kształtującej się stopy. Dzieci z płaskostopiem przodującym często narzekają na bolące nóżki (nie chcą spacerować), często przewracają się bez przyczyny. Takie sygnały mogą być znakiem, aby wybrać się z dzieckiem do ortopedy na wizytę kontrolną.

Dzieci stawiające pierwsze kroki powinny nosić miękkie buciki, które w żaden sposób nie będą krępowały nóżki. Najlepiej , aby dziecko chodziło na boso, w samych skarpetkach jak najdłużej. Dotykając stopą różnych powierzchni dziecko uczy cię czuć różne tekstury, masuje nóżkę i co najważniejsze kształtuje prawidłowo stopę. A więc jesteśmy z dzieckiem nad woda na trawie zdejmujmy dziecku buciki, a w szczególności w domu dziecko powinno jak najwięcej chodzić bez bucików (na śliskie powierzchnie najlepsze są skarpetki antypoślizgowe)
Przyczynami płaskostopia przodującego nie są jedynie buty ortopedyczne, zbyt wcześnie stawianie dziecka na nóżki też może je powodować. W naszym przypadku zaważyły buty ortopedyczne i na pewno drugi raz takiego błędy nie popełnimy.

http://www.poradnikmamy.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=119&Itemid=12

Płaskostopie to dolegliwość zarówno u dzieci, jak i dorosłych. O tym, jak będzie wyglądała nasza stopa, decydują już pierwsze lata życia

Płaskostopie to całkowity brak łuku stopy. U dziecka, które nie skończyło jeszcze czterech lat, łuk ten jest prawie w ogóle niewidoczny, bo przykrywa go dosyć gruba poduszeczka tłuszczowa. Kiedy dorosły człowiek zostawia ślady na piasku, widać w nich wgłębienia. U dziecka ślad wygląda jak dokładny odcisk stopy. Nie oznacza to jednak, że dziecko ma płaskostopie.

Prosty test

U malucha, który nie skończył jeszcze czterech lat, ciężar ciała powoduje, że stopa płasko przylega do podłoża. Jej wypukłą część dodatkowo "przyciska" do podłoża poduszeczka tłuszczowa. Stopa nabiera zgrabnego kształtu dopiero, gdy ciało dziecka staje się smuklejsze, a jego waga przestaje być ciężarem dla stóp. Jeśli jednak rodzicom nadal wydaje się, że stopy dziecka są płaskie, warto przeprowadzić bardzo prosty test. Stopa, której nie dolega płaskostopie oglądana z boku, powinna mieć widoczne wewnętrzne wgłębienia. Aby dokładniej obejrzeć wydrążenie stopy, wystarczy kazać dziecku stanąć na palcach i zobaczyć, czy wydrążenie stopy jest rzeczywiście dobrze widoczne. Jeśli tak, oznacza to, że nie trzeba się martwić. Jeśli natomiast stopa przechyla się do środka pod wpływem obciążenia i zasłania dobrze wykształcony łuk, mamy wówczas do czynienia z tzw. płaskostopiem statycznym. To, że dziecko ma płaskostopie, można również zauważyć, kiedy buty dziecka wykrzywione są do środka lub gdy obcasy starte są po stronie wewnętrznej.

Jak wykształcić łuczek

Płaskostopie to dolegliwość, która występuje zarówno u dorosłych, jak i dzieci. O tym, czy kształt stopy będzie prawidłowy, decydują pierwsze lata życia. Powstawaniu płaskostopia u dzieci sprzyja źle dobrane, niewygodne obuwie, zakładanie dziecku obcisłych skarpetek, a nawet otyłość. Kiedy dziecko zaczyna chodzić, rodzice powinni zwracać uwagę, czy stawia stopy prosto, a nie na boki . U małego dziecka płaskostopie nie jest ciężką dolegliwością, ale może się nią stać w późniejszym wieku. Praca wymagająca stania, otyłość, a przede wszystkim ciąża mogą sprawić, że płaskostopie da o sobie znać bólami kręgosłupa czy nóg. U kobiet może też doprowadzić do powstania cellulitu. Najlepszym lekarstwem na płaskostopie są ćwiczenia. Dobrze jeśli dziecko nosi niekrępujące ubranka, rodzice łaskoczą je w stopy, a podczas ciepłych dni dużo biega po naturalnych, nierównych powierzchniach. Dziecku nie zaszkodzą również typowo korekcyjne ćwiczenia - zwijanie kocyka lub ręcznika palcami stóp, podnoszenie z podłogi drobnych przedmiotów palcami stóp, kręcenie stopami kółka. Ćwiczenia te powinny być wykonywane przynajmniej dwa, trzy razy w tygodniu.

Od zera do centymetra

Najważniejsze dla zdrowej stopy są jednak dobre buty. Obuwie powinno mieć szeroki nosek i odpowiedni rozmiar - przed palcem powinien być centymetr luzu, a stopa nie powinna być zbyt mocno ściśnięta. Buty powinny mieć również sztywny zapiętek i niewysoką cholewkę. Ważna jest również miękka, nieślizgająca się podeszwa i wyściółka, która nie będzie obcierała stopy. Obcas dla dziecka, które nie skończyło roku, powinien być płaski, do trzech lat półcentymetrowy, a powyżej trzech może wynosić centymetr. Jeśli dziecko skończyło trzy lata, a rodzice nadal podejrzewają u niego płaskostopie, powinni zgłosić się do lekarza. Do ortopedy dobrze jest pójść również wtedy, gdy maluch uskarża się na bóle lub utyka.

http://serwisy.gazeta.pl/zdrowie/1,51186,1631206.html#dalej

Jak zapobiegać płaskostopiu

Praktyczne rady dla rodziców

Prawidłowe podparcie stóp, jest ważne w każdym okresie życia, najbardziej jednak w pierwszych latach rozwoju dziecka. Zadbanie o to zapobiega pojawieniu się problemów zdrowotnych w przyszłości.

Podczas stania i chodzenia prawidłowo zbudowana stopa nie przylega w całości do podłoża. Jej wewnętrzna krawędź tworzy rodzaj sklepienia. Prawidłowe wysklepienie stopy jest możliwe dzięki pracy mięśni i więzadeł. Jeżeli są one niewydolne, sklepienie obniża się i stopa staje się płaska. Płaskostopie u dzieci do 4 roku życia traktowane jest jako fizjologiczne, zatem rodzice w tym okresie nie powinni się niepokoić. Płaskostopie występujące u dzieci powyżej 5 roku wymaga korekcji. Zaniedbane płaskostopie w okresie intensywnego wzrostu dziecka około 12-13 roku, może przynieść nieodwracalne skutki. Osoby dotknięte tą wadą narzekają na dotkliwe bóle nóg, opuchnięte kostki, ciężki kołyszący chód, stopy szybko się męczą, ich sprawność jest obniżona. Osoby te stawiają stopy lekko na zewnątrz. Stopa płaska powoduje nadwyrężenie mięśni i więzadeł łączących kości, które naciskają na stawy. W efekcie może dojść do zmian zwyrodnieniowych stawów, bolesnych zniekształceń i odcisków. Ze względu na częstość występowania, płaskostopie można traktować jako prawdziwą plagę.

Doświadczenia kilkunastoletniej pracy nad dziećmi o wadliwej budowie stóp skłoniły mnie do napisania niniejszego referatu. Adresuję go do nauczycieli, ale przede wszystkim do rodziców i opiekunów dzieci. Już od wczesnego dzieciństwa można wiele zrobić, aby stopy naszych dzieci rozwijały się prawidłowo .

Oto kilka praktycznych rad dla rodziców:
Nie krępuj niemowlęcia ciasnymi śpiochami, rajstopami – zapewnij mu swobodę ruchów.
Już małe dziecko pobudzaj do ćwiczeń, łaskocząc je w podeszwy stóp – odruchowo przykurczy wtedy paluszki.
Postaw dłoń pod stópki dziecka – stawiając opór ich naciskowi.
Nie przyspieszaj nauki chodzenia wkładając dziecko do chodzika, skraca się wówczas okres raczkowania. Maluch sam stanie na nogi, kiedy jego układ kostny będzie do tego gotowy.
Nie pozwalaj dziecku siadać na podłodze z nogami podwiniętymi pod pupę. Pozycja taka sprzyja wykoślawieniu kolan.
Zachęcaj dziecko w lecie do zabawy na bosaka na trawie, kamykach, piasku. To nie tylko świetna zabawa, ale również gimnastyka wzmacniająca mięśnie stóp. Nie pozwalaj dziecku, aby skakało w „gumę” i przez skakankę na asfalcie, zeskakiwało z trzepaka na betonowe podłoże.
Zapobiegajmy otyłości u dzieci. Im większy ciężar, tym większą pracę muszą wykonać mięśnie stóp.
Nie narażaj dziecka na długie stanie w bezruchu, zwłaszcza w rozkroku, to pozycja pogłębiająca koślawość kolan i płaskostopie, bowiem w pozycji tej sklepienia stóp są bardzo obciążone, a to sprzyja powstawaniu wady.
Dzieciom, które umieją jeździć na rowerze, można ustawić siodełko odrobinę za wysoko. Konieczność sięgania do pedałów czubkami palców zmusza mięśnie stóp do treningu.
Zapewnij dziecku odpowiednie obuwie.
cholewka powinna sięgać ponad kostkę,
noski butów powinny być szerokie, obcas stabilny,
sztywny napiętek,
sznurowane, z miękkiej skóry (lub tworzyw naturalnych),
podeszwa grubsza i uginająca się, która amortyzuje wstrząsy podczas chodzenia, lekko wyprofilowane .
Niewłaściwe obuwie noszone przez malucha może być w przyszłości przyczyną deformacji stóp.
Buty powinny być nowe, a nie po innym dziecku.
Często w ciągu roku szkolnego oglądam obuwie dzieci uczestniczących w zajęciach gimnastyki korekcyjnej. Jest to obuwie zarówno szkolne, jak i takie, w których dzieci przychodzą do szkoły. U dzieci z wadami stóp – głównie przy stopach płaskich i płasko – koślawych obserwuje się wykoślawione zapiętki i obcasy, silniej zdarte po wewnętrznej stronie buta.

Sprawdzając buty często zauważam w obuwiu wkładki ortopedyczne, które to rodzice zakupują na własną rękę, bez konsultacji ortopedycznej. Noszenie wkładek niewątpliwie pomaga w leczeniu płaskostopia, lecz, o czym rodzice często nie wiedzą, NIE ZASTĘPUJE ĆWICZEŃ. U dzieci, które noszą wkładki, lecz nie ćwiczą regularnie, dochodzi do rozleniwienia mięśni i zahamowania ich rozwoju.

Najskuteczniejszą metodą leczenia płaskostopia są ćwiczenia wysklepiające stopę. Oto kilka przykładowych ćwiczeń możliwych i łatwych do wykonania w warunkach domowych:

Pozycja wyjściowa siedząca - przed dzieckiem garść kasztanów, kangurki (piłeczki), guziki lub inne drobne przybory. Palcami prawej i lewej stopy układamy: dziewczynki - kwiatka, chłopcy - samochód.
Pozycja wyjściowa - postawa stojąca - ruchami gąsienicy (pełzając) przemieszczamy się do przodu.
Pozycja wyjściowa – postawa stojąca - rolowanie kocyka lub ręcznika palcami stóp.
Marsz w wysokim wspięciu na palcach.
Pozycja wyjściowa siedząca, stopy trzymają stroną podeszwy piłkę – podrzucanie piłki stopami do rąk.
Siad na krzesełku – przed dzieckiem na podłodze kartka z bloku, między 1 i 2 palcem stopy ołówek (trzymany dość mocno) – rysowanie prawą nogą imienia, lewą nazwiska.
Siad na krzesełku, zakładanie skarpetki palcami prawej stopy na lewą nogę i odwrotnie (skarpetka musi być dość luźna).
Zabawa w „dźwig” - stajemy na jednej nodze, palcami drugiej nogi podnosimy woreczek (towar ) w górę przekładając go na inne miejsce (statek ).
Leżenie tyłem (na plecach) - w palcach stóp woreczki – wykonujemy rowerek, starając się nie wypuścić woreczków. „Jedziemy na wycieczkę w góry”.
Postawa stojąca na gazecie –stojąc na prawej stopie zapobiegamy przesuwaniu się gazety, lewa stopa ruchem chwytnym rozrywa gazetę na drobne kawałeczki .
Co możesz zrobić?

Oglądaj buty dziecka – wykoślawione zapiętki, silniej zdarte po wewnętrznej stronie buta, świadczą o płaskostopiu i koślawości pięt.
Obserwuj odciski jego bosych mokrych stóp na gładkim twardym podłożu – jeżeli odbiła się cała stopa lub prawie cała, to świadczy, że maluch ma płaskostopie.
Obserwuj, czy występuje u dziecka niechęć do spacerów, szybkie męczenie się, bóle stóp, łydek, potykanie się na prostym podłożu – to również wczesne symptomy płaskostopia.

http://www.awans.net/strony/profilaktyka/brudzinska/brudzinska1.html

Jak zapobiegać płaskostopiu

Praktyczne rady dla rodziców

Prawidłowe podparcie stóp, jest ważne w każdym okresie życia, najbardziej jednak w pierwszych latach rozwoju dziecka. Zadbanie o to zapobiega pojawieniu się problemów zdrowotnych w przyszłości.

Podczas stania i chodzenia prawidłowo zbudowana stopa nie przylega w całości do podłoża. Jej wewnętrzna krawędź tworzy rodzaj sklepienia. Prawidłowe wysklepienie stopy jest możliwe dzięki pracy mięśni i więzadeł. Jeżeli są one niewydolne, sklepienie obniża się i stopa staje się płaska. Płaskostopie u dzieci do 4 roku życia traktowane jest jako fizjologiczne, zatem rodzice w tym okresie nie powinni się niepokoić. Płaskostopie występujące u dzieci powyżej 5 roku wymaga korekcji. Zaniedbane płaskostopie w okresie intensywnego wzrostu dziecka około 12-13 roku, może przynieść nieodwracalne skutki. Osoby dotknięte tą wadą narzekają na dotkliwe bóle nóg, opuchnięte kostki, ciężki kołyszący chód, stopy szybko się męczą, ich sprawność jest obniżona. Osoby te stawiają stopy lekko na zewnątrz. Stopa płaska powoduje nadwyrężenie mięśni i więzadeł łączących kości, które naciskają na stawy. W efekcie może dojść do zmian zwyrodnieniowych stawów, bolesnych zniekształceń i odcisków. Ze względu na częstość występowania, płaskostopie można traktować jako prawdziwą plagę.

Doświadczenia kilkunastoletniej pracy nad dziećmi o wadliwej budowie stóp skłoniły mnie do napisania niniejszego referatu. Adresuję go do nauczycieli, ale przede wszystkim do rodziców i opiekunów dzieci. Już od wczesnego dzieciństwa można wiele zrobić, aby stopy naszych dzieci rozwijały się prawidłowo .

Oto kilka praktycznych rad dla rodziców:
Nie krępuj niemowlęcia ciasnymi śpiochami, rajstopami – zapewnij mu swobodę ruchów.
Już małe dziecko pobudzaj do ćwiczeń, łaskocząc je w podeszwy stóp – odruchowo przykurczy wtedy paluszki.
Postaw dłoń pod stópki dziecka – stawiając opór ich naciskowi.
Nie przyspieszaj nauki chodzenia wkładając dziecko do chodzika, skraca się wówczas okres raczkowania. Maluch sam stanie na nogi, kiedy jego układ kostny będzie do tego gotowy.
Nie pozwalaj dziecku siadać na podłodze z nogami podwiniętymi pod pupę. Pozycja taka sprzyja wykoślawieniu kolan.
Zachęcaj dziecko w lecie do zabawy na bosaka na trawie, kamykach, piasku. To nie tylko świetna zabawa, ale również gimnastyka wzmacniająca mięśnie stóp. Nie pozwalaj dziecku, aby skakało w „gumę” i przez skakankę na asfalcie, zeskakiwało z trzepaka na betonowe podłoże.
Zapobiegajmy otyłości u dzieci. Im większy ciężar, tym większą pracę muszą wykonać mięśnie stóp.
Nie narażaj dziecka na długie stanie w bezruchu, zwłaszcza w rozkroku, to pozycja pogłębiająca koślawość kolan i płaskostopie, bowiem w pozycji tej sklepienia stóp są bardzo obciążone, a to sprzyja powstawaniu wady.
Dzieciom, które umieją jeździć na rowerze, można ustawić siodełko odrobinę za wysoko. Konieczność sięgania do pedałów czubkami palców zmusza mięśnie stóp do treningu.
Zapewnij dziecku odpowiednie obuwie.
cholewka powinna sięgać ponad kostkę,
noski butów powinny być szerokie, obcas stabilny,
sztywny napiętek,
sznurowane, z miękkiej skóry (lub tworzyw naturalnych),
podeszwa grubsza i uginająca się, która amortyzuje wstrząsy podczas chodzenia, lekko wyprofilowane .
Niewłaściwe obuwie noszone przez malucha może być w przyszłości przyczyną deformacji stóp.
Buty powinny być nowe, a nie po innym dziecku.
Często w ciągu roku szkolnego oglądam obuwie dzieci uczestniczących w zajęciach gimnastyki korekcyjnej. Jest to obuwie zarówno szkolne, jak i takie, w których dzieci przychodzą do szkoły. U dzieci z wadami stóp – głównie przy stopach płaskich i płasko – koślawych obserwuje się wykoślawione zapiętki i obcasy, silniej zdarte po wewnętrznej stronie buta.

Sprawdzając buty często zauważam w obuwiu wkładki ortopedyczne, które to rodzice zakupują na własną rękę, bez konsultacji ortopedycznej. Noszenie wkładek niewątpliwie pomaga w leczeniu płaskostopia, lecz, o czym rodzice często nie wiedzą, NIE ZASTĘPUJE ĆWICZEŃ. U dzieci, które noszą wkładki, lecz nie ćwiczą regularnie, dochodzi do rozleniwienia mięśni i zahamowania ich rozwoju.

Najskuteczniejszą metodą leczenia płaskostopia są ćwiczenia wysklepiające stopę. Oto kilka przykładowych ćwiczeń możliwych i łatwych do wykonania w warunkach domowych:

Pozycja wyjściowa siedząca - przed dzieckiem garść kasztanów, kangurki (piłeczki), guziki lub inne drobne przybory. Palcami prawej i lewej stopy układamy: dziewczynki - kwiatka, chłopcy - samochód.
Pozycja wyjściowa - postawa stojąca - ruchami gąsienicy (pełzając) przemieszczamy się do przodu.
Pozycja wyjściowa – postawa stojąca - rolowanie kocyka lub ręcznika palcami stóp.
Marsz w wysokim wspięciu na palcach.
Pozycja wyjściowa siedząca, stopy trzymają stroną podeszwy piłkę – podrzucanie piłki stopami do rąk.
Siad na krzesełku – przed dzieckiem na podłodze kartka z bloku, między 1 i 2 palcem stopy ołówek (trzymany dość mocno) – rysowanie prawą nogą imienia, lewą nazwiska.
Siad na krzesełku, zakładanie skarpetki palcami prawej stopy na lewą nogę i odwrotnie (skarpetka musi być dość luźna).
Zabawa w „dźwig” - stajemy na jednej nodze, palcami drugiej nogi podnosimy woreczek (towar ) w górę przekładając go na inne miejsce (statek ).
Leżenie tyłem (na plecach) - w palcach stóp woreczki – wykonujemy rowerek, starając się nie wypuścić woreczków. „Jedziemy na wycieczkę w góry”.
Postawa stojąca na gazecie –stojąc na prawej stopie zapobiegamy przesuwaniu się gazety, lewa stopa ruchem chwytnym rozrywa gazetę na drobne kawałeczki .
Co możesz zrobić?

Oglądaj buty dziecka – wykoślawione zapiętki, silniej zdarte po wewnętrznej stronie buta, świadczą o płaskostopiu i koślawości pięt.
Obserwuj odciski jego bosych mokrych stóp na gładkim twardym podłożu – jeżeli odbiła się cała stopa lub prawie cała, to świadczy, że maluch ma płaskostopie.
Obserwuj, czy występuje u dziecka niechęć do spacerów, szybkie męczenie się, bóle stóp, łydek, potykanie się na prostym podłożu – to również wczesne symptomy płaskostopia.

Płaskostopie - przyczyny i rodzaje. Zarys problemu
Człowiek na drodze ewolucji przyjął wyprostną postawę ciała.

Utrzymanie sylwetki spionizowanej, a więc równowagi na małej podstawie stóp stało się możliwe dzięki wyspecjalizowanej kontroli mięśniowo-więzadłowej. Umożliwiała ona szybkie i doskonałe przemieszczanie się człowieka. Jednak dłuższe przebywanie w pozycji wysokiej w znacznym stopniu obciąża kręgosłup, kończyny dolne, a w nich stopy.

Bodźce, które w procesie ewolucji spowodowały przybranie przez człowieka postawy wyprostnej, obecnie ze względu na warunki życia zostały prawie całkowicie wyeliminowane.

W Polsce według statystyk, dolegliwościami stóp objętych jest około 70-80% populacji ludzi dorosłych, a wady stóp stwierdza się nawet u dzieci w wieku przedszkolnym.

Tak częste występowanie płaskostopia utwierdza w przekonaniu, że o tych wadach można mówić jak o schorzeniu społecznym.

Występuje wiele czynników, które wywołują ten stan. Można tu wymienić: niewłaściwe obuwie, długotrwałe obciążenie zewnętrzne, złe odżywianie, itp. Następstwa tego niedostosowania pociągają za sobą obniżoną sprawność nóg, a z biegiem lat bolesne zniekształcenia, aż do kalectwa uniemożliwiającego ruchy lokomocyjne.
Pod wpływem różnych czynników stopa człowieka może ulec deformacjom. Najczęściej spotyka się płaskostopie. Jest to obniżenie lub całkowity zanik podłużnego lub poprzecznego wysklepienia stopy. Występuje wiele stopni tej wady, od małego, ledwie widocznego spłaszczenia stopy, do daleko posuniętego zniekształcenia, które utrudnia lub wręcz uniemożliwia chodzenie i statykę ciała.
Płaskostopie występuje najczęściej jako wada nabyta i może pojawić się w każdym wieku.

U dzieci do około 5 roku życia gruba tkanka tłuszczowa na podeszwowej powierzchni stopy osłania jej sklepienie i nadaje wygląd zbliżony do płaskostopia.

W miarę opanowywania chodzenia dziecko stawia stopy bliżej siebie, następuje doskonalenie funkcji mięśni stabilizujących stopę. Zaczynają się zaznaczać łuki stopy.

Powyżej 5 roku życia u dzieci w wieku szkolnym występuje płaskostopie, zwane wczesnodziecięcym. Dotyczy ono szczególnie dzieci o słabych mięśniach i więzadłach. Taki rodzaj płaskostopia pogłębia się pod wpływem wysiłku fizycznego i nadmiernych obciążeń.

U młodzieży w okresach nadmiernego wzrostu, na skutek dysproporcji między obciążeniem, a wydolnością mięśniową, występuje tzw. pozorne płaskostopie.

Istnieje kilka różnych postaci płaskostopia.

Najczęściej występuje stopa płaska statycznie.
Powstaje ona w następstwie współdziałania kilku czynników:
- nadmiernego ciężaru ciała,
- nadmiernego i długotrwałego obciążenia zewnętrznego,
- osłabienia stawów i więzadeł po przebyciu różnych chorób.

Tak ukształtowana stopa jest wynikiem zachwiania stosunku między siłą obciążenia, a wydolnością stabilizatorów czynnych i biernych stopy. Przeciążenia stopy spowodowane niewydolnością jej układu mięśniowo-więzadłowego, doprowadzają do zniekształceń, zaburzeń funkcji i bolesności.

Inną postacią płaskostopia jest stopa płaska podłużnie.

W tym rodzaju wady największe zmiany zachodzą w stawach najbardziej ruchomych: piętowo-skokowym i skokowo-łódkowym. Kość piętowa ustawia się koślawo, głowa kości skokowej usuwa się w dół, co przyczynia się do odwiedzenia przodostopia. Następuje spłaszczenie łuku dynamicznego w miejscu największego obciążenia. Niewłaściwy rozkład sił powoduje zużywanie się przeciążonych stawów, dochodzi do zwężenia szczelin stawowych, pojawiania się wyrośli kostnych oraz dużej bolesności. Zmiany te powodują powstawanie nawyku nieprawidłowego stawiania stopy.

Ze względu na stopień zaawansowania zmian można wyróżnić następujące okresy rozwoju stopy płaskiej podłużnie:
1. Stopa płaska niewydolna(niewydolność mięśniowa). W budowie stopy nie ma zmian. Występują sporadyczne bóle mięśni stopy.
2. Stopa płaska wiotka- bóle w tym okresie się nasilają i są częstsze.
3. Stopa płaska przykurczona- występuje trwałe obniżenie sklepień zarówno w odciążeniu jak i obciążeniu. Chód staje się niezgrabny

Kolejny rodzaj płaskostopia, to stopa płaska poprzecznie.

Wada ta jest związana z niewydolnością mięśniową lub więzadłową stopy.
Polega na obniżeniu główek II i III kości śródstopia i spłaszczeniu łuku poprzecznego przedniego.

Towarzyszy temu duża bolesność, która nasila się w momencie wystąpienia zgrubień skóry (modzeli) w okolicy obniżonych głów kości śródstopia.

W przypadku płaskostopia nabytego, w którym zmiany nie są utrwalone, postępowanie korekcyjne sprowadza się do profilaktyki, która uwzględnia: prawidłowy tryb życia, ćwiczenia, noszenia prawidłowego i higienicznego obuwia.

Płaskostopie o utrwalonych zmianach w obrębie kośćca wymaga niestety interwencji lekarza ortopedy.

Istnieją również inne wady stóp, które różnią się od wyżej wymienionych przede wszystkim etiologią.

Należą do nich:
- stopa końska,
- szpotawa,
- końsko-szpotawa,
- piętowa,
- wydrążona,
- koślawa.

W tych przypadkach przyczyną deformacji stóp są przede wszystkim zmiany patologiczne rdzenia kręgowego lub porażenia nerwów kończyny na innym tle.

http://www.profesor.pl/mat/n11/n11_m_partyka_040601_1.php?id_m=11723

a ja mam płaskostopie (a chodze boso)

Koleżanka nie ma racji! Chodzenie na bosaka jest najzdrowsze i właśnie tak można zapobiegać platfusowi! Bardzo dobre jest chodzenie po piasku , a bucików i kapci , trzeba używać jak najrzadziej , wiadomo rzecz jasna, że nie puścimy maluszka na bosaka w niezbadanym terenie. Kapcie są polecane , gdy jest zimno a i wtedy lepsze są skarpetki antypoślizgowe ( w domu) :D

Na 100% chodzenie własnie na bosaka jest najzdrowsze i właśnie zapobiega płaskostopiu.Wczoraj byłam na szczepieniu i lekarka potwierdziła ze jak najwięcej na boso najlepiej po piachu,trawie itd.Koleżanka chyba sie pomyliła jednak...

to znalazłam

Jak się leczy płaskostopie?
Jeśli czas mija, a stopy nadal wyglądają tak, jakby ktoś przykleił je do podłogi, trzeba działać. Dziecko powinno trafić do ortopedy. Dobierze wkładki i zleci odpowiednie ćwiczenia, np. chodzenie na palcach, na zewnętrznych krawędziach stóp, podnoszenie drobnych przedmiotów palcami itp. Maluchom z płaskostopiem pomaga bieganie boso po piasku albo po gęstej trawie.

Z tego co ja czytałam to chodzenie na boso jest najzdrowsze Jak jest jakaś wada to wtedy koryguje się odpowiednim obuwiem

Ja jako dziecko miałam płaskostopie i chodziłam na specjalne zajęcia korekcyjne i pamiętam, że ćwiczyło się na boso